Өлең, жыр, ақындар

Тамшалы

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 732
Не деген ғажап көрік тұрған мынау!? Салғандай шөл далаға жылдар бұғау малшынып қара терге, қара жартас, даралап тұрғандайсың тұлғаңды дәу.
Көп екен, дала, сенде көрмегенім, түсімдей кейде менің өң дегенім. Көңілімнен көп жайыңды тасалапты күндегі бос айқай мен көлденең үн.
Жапан түз су көрмеген ғұмырда түк, айта алмай дала жатыр сырын батып. Мың тамшы, миллион тамшы моншақтайды жартастың шандыр төсін шымырлатып.
Бұл не жас өніп жатқан көн даладан, салған ба әлде әдейі қолдан адам? Болмаса ғұмыр бойғы ашынудан даланың ызасы ма сорғалаған?
Бүл өлке өзен емес, құдыққа бай, тұр нарпоз, жоңышқаға тұнып маңай. Сезбейсің сиқыр сәнін сұлулықтың жанына жанарыңмен жуықтамай.
Айнала - сұр кеңістік, жансыз әрі, жердің де таусылғандай бар шыдамы. Шындықтай суға зәру өлкеде тек нәр берер «Тамшалының» тамшылары.
1981



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қай жерде отырса да қарлығашың

  • 0
  • 4

Қай жерде отырса
да қарлығашың,
сен оның
жүрегінде, жанындасың.

Толық

Аңсау

  • 0
  • 0

Қурай сазы сіңірген дала мұңын,
Жалаң аяқ, жамаулы балалығым!
Сенің үнің аспанға самғаушы еді,
шықпайды енді қарлығып қалада үнім.

Толық

Испания жүрегімде

  • 0
  • 0

Сұрайсыңдар аң-таң боп:
«Қайда кетті кешегі ақ гүл аткан жасыл бақ,
Сен сүйетін жаңбыр қайда құйып өтер тасырлап?»
Мен айтайын не болғанын, не болғанын

Толық

Қарап көріңіз