Өлең, жыр, ақындар

Ақ түн

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1406
Түн – құйрықты жұлдыздай
жарқырайды нұрына малындырып,
қол бұлғайды Невада ағын күліп;
жүрегімнің дүрсілін тыңдайтындай
бар табиғат елтиді жанымды ұғып.
Шынар қала,
ақ айдын – көз алдымда,
көңілімде – шөл дала, Нарын, құдық…
Ертегі әлем – айналам:
бағандары, көпірі, шамы, бағы…
Бұйрат құмдар – жүректің сағынары,
жатаған үй жапанда
шыңыраудың
тас тамшысын таңдайға тамызады.
Жатыр менің шөлейтті, құмды далам
жанын шарпып түндердің аңызағы.
Түн – сезімнің сыралғы жеңгесі ме,
сүйрелейді, қоймайды ермесіне,
кенет, ғажап, алдымда төрт арғымақ
тағы салды тұлпарлы елді есіме!
Нева қалқып барады көк жүзінде,
іліп алып бұлттарды кеудесіне.
Жасыл ағаш. Сан көпір. Мәрмәр баған –
бәрі таныс секілді, таңданбағам.
Қайда, қашан көріп ем таң ғаламды?
Қиялыммен бұрын да шарлағам-ды,
сол әлемім шығып тұр алдан маған!
Бала күнгі кезімнен дәл осы бір
көріністі далама армандағам.
Көз алдымда – аппақ түн, көңілімде –
жұмыр жердің төсінде жанған далам.
1972



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Топтардан озбай, қалмай да

  • 0
  • 0

Топтардан озбай, қалмай да,
жүргенде досым көп қандай.
Біткендей жалғыз маңдайға
елжіреп қарар, оқталмай.

Толық

Куликов даласында

  • 0
  • 0

Шалқар өзен баяулап мұңды ағады,
жуады жағажайды.
Шөмелелер томсарып жылғадағы
басқандай нала-қайғы.

Толық

Өзімен сын

  • 0
  • 0

Кестелеп көкірегімнен шырайлы өлең,
сырласып жүрмеймін бе Күн, Айменен.
Қазақтың бар салмағы маған ғана
түскендей болып неге жылай берем?

Толық

Қарап көріңіз