Өлең, жыр, ақындар

Кейде

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1323
Жұрттың бәрі жексұрын –
ер жігіті, таң қызы.
Жақтырмаймын ешбірін,
мені ұқпайды жалғызы.
Елең етіп әр үнге,
қимылымнан сыр аңдып,
сезім емес,
бәрінде
жай бір көрсеқызарлық.
Ортақ емес мұң, жаным –
жасы да алшақ, жат халық:
отырған боп сырларын
маған ғана ақтарып.
Күдіктенем, бал ашам,-
неге маған келеді?
Бір пайдаға жарасам,
сол оларға керегі?
Көрер көзге – бәрі әсем,
балғын жасты сынар кім?
Тумай жатып, қара сен,
пайдашылын бұлардың!
Сөз-бөкпенмен алдадым
мен де бәрін,
саспадым.
Өзім, үйім бар қамым,
керегі жоқ басқаның!
1985



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Менің бесігім

  • 0
  • 0

Аймалаған, емдеген,
ессе жұпар қырдан жел.
Мені аялап, тербеген
ақ бесігім — туған жер.

Толық

Жас отау

  • 0
  • 1

Қарапайым көктемнің қарапайым күні еді,
көк аспанда алтын Күн бұрыңғыдай күледі.
Адамдар да көшеде күндегідей шұбырған,
ал біз үшін… дүние қайта гүлдеп түледі.

Толық

Құмда

  • 0
  • 0

Махаббатқа жоқ менің шектелерім,
Өткен емес жастығым текке менің.
«Сен мендіксің», «сүйемін», «жаным» деген
бос сөздерді мен бірақ жек көремін.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар