Өлең, жыр, ақындар

Заман перзентінің үні

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1185
Сұмдықтың бәрі – ішімде
жылтырап жүрген сыртым тек.
Ескерткішке ұқсас мүсінге
жақындай алмас жұрт үркек.
Іш жағым толған шым-шытыр
қалтарыстар мен қоймалар.
Қарныма дейін мың шұқыр
сыртыма шығармай ой қамар.
Кімдерді көсем, кімді құл
етерін жұртым ойланар.
Аңқылдап жүрген кіл мықыр,
қолыңнан келсе, бойлап ал!
Мүсінім мінсіз құйылған –
хандаймын! Көрсет жалғанға.
Көздерді жаулап қиырдан,
тәккаббар жүрсем, таңданба!
Адамнан өрбіп тамырым,
жайылған барлық құрлыққа.
Сондықтан биік жарығым,
болғанмен жерде мың жұтпа.
Әділет күтеді бекер ел,
бақ болмас жанға бос талап.
Адамды көкке көтерер
сұмдық пен айла – қос қанат!
1989



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қарсы алдыңда отырмын балқып жаным

  • 0
  • 0

Қарсы алдыңда отырмын балқып жаным,
сезім тұр тасығалы,
жанардағы найзағай жарқылдарын
кірпіктер жасырады.

Толық

Қару байлап, қол бастап

  • 0
  • 0

Қару байлап, қол бастап,
көзін тігіп жонға асқақ,
аузында – ел, зор мақсат
ерліктерге оқталған

Толық

Тауқымет

  • 0
  • 0

Күн көрудің қиыны-ай,
көз тартқанмен гүл-өңір.
Айрандайын ұйымай,
іріп жатқан бір өмір.

Толық

Қарап көріңіз