Өлең, жыр, ақындар

Заман перзентінің үні

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 960
Сұмдықтың бәрі – ішімде
жылтырап жүрген сыртым тек.
Ескерткішке ұқсас мүсінге
жақындай алмас жұрт үркек.
Іш жағым толған шым-шытыр
қалтарыстар мен қоймалар.
Қарныма дейін мың шұқыр
сыртыма шығармай ой қамар.
Кімдерді көсем, кімді құл
етерін жұртым ойланар.
Аңқылдап жүрген кіл мықыр,
қолыңнан келсе, бойлап ал!
Мүсінім мінсіз құйылған –
хандаймын! Көрсет жалғанға.
Көздерді жаулап қиырдан,
тәккаббар жүрсем, таңданба!
Адамнан өрбіп тамырым,
жайылған барлық құрлыққа.
Сондықтан биік жарығым,
болғанмен жерде мың жұтпа.
Әділет күтеді бекер ел,
бақ болмас жанға бос талап.
Адамды көкке көтерер
сұмдық пен айла – қос қанат!
1989



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өлген ойлар

  • 0
  • 2

Дүние ғапыл, өткінші тағдырың-ай,
кім шығарған жалғанда заңды бұлай?
Болды-толды, өмірден өтті-кетті...
Жер бетінде жүрсе етті жан құрымай.

Толық

Қоштасу

  • 0
  • 1

Қыз Жібектің соңғы сөзі
Қайран дүние, кең едің маған,
сен неге бүгін тар болдың?
Қасірет шегіп, кешегі мөлдір күлкіме де мен

Толық

Жақсылар жаман болып шықты бүгін

  • 0
  • 0

Жақсылар жаман болып шықты бүгін.
Тұнжырап тұрып алды бұлтты күнім.
Әулие дегендерім арамза екен,
салды ма біздің елге жұт құрығын?

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар