Өлең, жыр, ақындар

Заман перзентінің үні

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1043
Сұмдықтың бәрі – ішімде
жылтырап жүрген сыртым тек.
Ескерткішке ұқсас мүсінге
жақындай алмас жұрт үркек.
Іш жағым толған шым-шытыр
қалтарыстар мен қоймалар.
Қарныма дейін мың шұқыр
сыртыма шығармай ой қамар.
Кімдерді көсем, кімді құл
етерін жұртым ойланар.
Аңқылдап жүрген кіл мықыр,
қолыңнан келсе, бойлап ал!
Мүсінім мінсіз құйылған –
хандаймын! Көрсет жалғанға.
Көздерді жаулап қиырдан,
тәккаббар жүрсем, таңданба!
Адамнан өрбіп тамырым,
жайылған барлық құрлыққа.
Сондықтан биік жарығым,
болғанмен жерде мың жұтпа.
Әділет күтеді бекер ел,
бақ болмас жанға бос талап.
Адамды көкке көтерер
сұмдық пен айла – қос қанат!
1989



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өмір деген – махаббат

  • 0
  • 0

Өмір - сүю үздігіп,
құштарлықта жалын бар.
Қызу қанды қыз-жігіт,
ләззатына қаныңдар!

Толық

Шеберсің-ау, табиғат, шіркін, ана!

  • 0
  • 0

Шеберсің-ау, табиғат, шіркін, ана!
Алмасса да сан заман ғұрпы жаңа,
заңдылық бір: қояны қойдан бөлек,
жуыспайды батардай бір күнәға,

Толық

Ғұмыры бітпес үйдегі

  • 0
  • 0

Ғұмыры бітпес үйдегі
тірліктің жайы талдырып,
сезімді нандай иледі,
үміт пен арман қалды ұмыт.

Толық

Қарап көріңіз