Өлең, жыр, ақындар

Неге

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1520
Басқа ем атақ, беделім жоқ шағымда,
өзгеріппін жуғандай көк сабынға.
Жақсыларым жат болып бара жатыр,
дұшпаныма айналды достарым да.
Бүгін бәрі өзгерген: жолым, қамым,
жолдас-жорам, әдетім, сөз ырғағым.
Талайлардың ақ дәмін татып едім,
ұмытыппын бұл күнде соның бәрін.
Маужыраған, мас болған таңғы үмітке,
достым, менен баяғы әнді күтпе.
Бір дастарқан басында дәм татқандар
туыс болар десе де мәңгілікке.
Баяғыша болғанмен түрім, демім,
басқа әйтеуір бұл күнде үнім менің.
Жылы шырай күткенге қабақ түйіп,
жылуы жоқ жандарға күлімдедім.
Заман – айдын, адам – құл, ортаң – кеме.
Тіршілікте құландай жортам деме.
Жалғыз қалсам, жанымды зіл басады.
Кейде айнаға қарауға қорқам. Неге?
1990



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дәреже ме, орта ма жан ержеткен

  • 0
  • 0

Дәреже ме, орта ма жан ержеткен,
үлкен-кіші тұғыр ма әрең жеткен –
өзгертеді әйтеуір адамды ылғи,
өзгереді бәрі де әлемде өктем.

Толық

Жазда

  • 0
  • 0

Туған елдің тау-қырын
аралаймыз, шарлаймыз.
Тамашалап таң нұрын,
демаламыз жаздай біз.

Толық

Үрей

  • 0
  • 0

Жүрегім, қарадың ба
артыңды
шындап, тегі?
Біреу бар, жаңа мұнда

Толық

Қарап көріңіз