Өлең, жыр, ақындар

Ананың әлдиі

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1124
Мамық төсек салайын,
құшағыма алайын.
Қозым менің ұйқтасын,
арқасынан қағайын!
Бөпем менің қалғиды,
тербетті оны ән-жыры.
Бота, қозы, құлыншақ –
ұйқтап қалды барлығы.
Ай арбамен жетіпті,
Күн ұйқыға кетіпті.
Жұлдыз кіріп кетер деп,
қақпаларын бекітті.
Ормандар да қалғыды,
қорғандар да қалғыды,
сен де ұйқтап қала ғой,
анасының жан нұры!
Күнім ұйқтап қалыпты,
анасы әнге салыпты.
Ол түсінде ғажайып
ертек-елге барыпты.
Алтын алқа тағыпты.
1975



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қызғаныштың қалқаны

  • 0
  • 0

Бір дерт бар дүниеде сақтанатын,
қырқатын қыршынынан бақ қанатын.
Қызғаныш – оның аты,
шалдыққанның

Толық

Қамаудағы аңдар

  • 0
  • 0

Әкеме еріп қалаға
барып едім бір күні.
Көрдім сонда қамалған
аю, қасқыр, түлкіні.

Толық

Мадрид

  • 0
  • 0

Шалқайып асқақ тұрушы ең
теңізден шыққан батырдай,
Не болып кеттің бүгін сен?
Танымай қалам апырмай,

Толық

Қарап көріңіз