Өлең, жыр, ақындар

Жылқышы бала

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 2332
Құрық алып қолыма,
қамшы салып торыға,
жылқы айдаймын жайлауда,
шаң ілеспей соңыма.
Ат көрмесем, сағынам,
жүйріктерге табынам,
ұшқан құстай зуласа,
жел еседі жалынан!
Арғымағым, арында,
жеткізбейін сағымға.
Ат жалында ойнаған
менің аталарым да!
Көрші біздің даланы –
қызыл-жасыл алабы,
жүйрік атпен жарысып,
ол да зулап барады.
Елдің көркі — сәйгүлік,
ердің көркі — сәйгүлік.
Жүрген қандай жайлауда
жүйрік қуып, тай мініп!
1974



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Азамат

  • 0
  • 1

Жүзі қоңыр болғанмен,
аппақ оның жүрегі,
күлсе шындап күледі,
ал, күрсінсе — түн еді.

Толық

Менің бесігім

  • 0
  • 0

Аймалаған, емдеген,
ессе жұпар қырдан жел.
Мені аялап, тербеген
ақ бесігім — туған жер.

Толық

Ойға шақыру

  • 0
  • 0

Ұқтым заман парқын мен:
адамы жез таңдайлы,
ісі жоқ та, ал тілмен
мінбе тисе сарнайды.

Толық

Қарап көріңіз