Өлең, жыр, ақындар

Соңғы сөзі ағаның

  • 01.04.2022
  • 0
  • 0
  • 670
Екі көзім – екі бұлт,
Төгіп жатыр нөсерлерін қайғымен;
Ауру деген жер-жүректің төсіне
Тіліп түскен білем.
Ажал атты кұрсаудың
Түрмесінде тұтқын болып жатырмын;
Өмірімнің тәттілігін сезбеуші ем,
Кейін ұққан пақырмын.
Жатсамдағы қиналып,
Кетсем деп те ойламаймын тез өліп.
Үміт шоғы – дәрігер,
Жаутаңдаймын екі ерінім, кезеріп.
Қоштастырып жер беті,
Алып бармақ қабіріне мені еркін;
Мен өмірге келіп-кетті дегенге
Бұл дүниеде сенер кім?
Күтем тағдыр бұйрығын,
Қам көңілді торлап алды барлық ой.
Гүл еріні алыстағы арманның
Бір сүйілмей қалды ғой.
Құм басатын іздердей,
Ұмытылып қаламын-ау күні ертең.
Құшағына оралады-ау өзгенің,
Мені ұмытып гүл еркем.
Өлсем, шебер қолында
Мен білемін табытымның дайынын.
Даналардың азасына жылап ем,
Жылата алмай кетіп барам-айыбым...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Коррида

  • 0
  • 0

Толмаған-ау осынау көпке жай іші,
Атып шығып шешілгенде қайсысы,
Испан ұлты мақтан тұтар стадион,
Адам менен бұқалардың сайысы!

Толық

Шетелдік ақынға сыр

  • 0
  • 0

Батыстан іздеп ажалын атаң тартты майданға,
Шығыстан іздеп тажалын әкең өлсе Сайгонда,
Сайгонда, бәлкім, Тайванда.
Ал енді сенің өзіңнің

Толық

Ата жолы

  • 0
  • 0

«Анасы,
Ажалы да теңіз бе еді?
Толқыны тағдырымен егіз бе еді?
Атамды жұтқан кезде,

Толық

Қарап көріңіз