Өлең, жыр, ақындар

Жел дегенің ызың қағып сыңсыпты

  • 13.04.2022
  • 0
  • 0
  • 443
Жел дегенің ызың қағып сыңсыпты,
Түн дегенің шуағынан тұншықты.
Дидары әсем өрттей жанған қып-қызыл,
Көк жиектен көтеріліп күн шықты.
Әрбір күнім алдан шыққан досымдай,
Көптен бері басымыз бір қосылмай.
Жағасынан өткенде әсем Тобылдың,
Суретке куә болдым осындай!
Өмір мәңгі бірге тұтас өседі,
Айналаңмен адам ғұмыр кешеді.
Жан-жағымда көкорайлы жасыл шөп,
Жер-Ананың жайып қойған төсегі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қара тал

  • 0
  • 0

Жайылып жантағына нар атандар,
Жұдырық боп түйіліп алақандар,
Осынау біздер туған қара жерге,
Қасқиып қарсы өскен қара талдар!

Толық

Шекарашы ағаға

  • 0
  • 0

Бөліп тұрған екі қоғам, екі елін,
Сіз білесіз шекараның ңе екенін.
Сіз білесіз қатысы жоқ бейтарап
Екі араның не екенін?

Толық

Ешқандай жақсылығың зая кетпес

  • 0
  • 0

Ешқандай жақсылығың зая кетпес,
Анаңның сүйегіңе — таяғы өтпес.
Біреудің қасіретін біреу көріп,
Бақытты ғұмырына — баян етпес.

Толық

Қарап көріңіз