Өлең, жыр, ақындар

Жел дегенің ызың қағып сыңсыпты

  • 13.04.2022
  • 0
  • 0
  • 452
Жел дегенің ызың қағып сыңсыпты,
Түн дегенің шуағынан тұншықты.
Дидары әсем өрттей жанған қып-қызыл,
Көк жиектен көтеріліп күн шықты.
Әрбір күнім алдан шыққан досымдай,
Көптен бері басымыз бір қосылмай.
Жағасынан өткенде әсем Тобылдың,
Суретке куә болдым осындай!
Өмір мәңгі бірге тұтас өседі,
Айналаңмен адам ғұмыр кешеді.
Жан-жағымда көкорайлы жасыл шөп,
Жер-Ананың жайып қойған төсегі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ораза

  • 0
  • 0

Тірліктің риясыз Күні осында,
Әруақ,Пайғамбардың пірі осында,
ОРАЗА – тылсым күші тазарудың,
ОРАЗА – бес парыздың бірі осында.

Толық

Ата-мекен аман ба екен?

  • 0
  • 0

Ата-мекен аман ба екен, қарағым,
Елден келген саған, балам, қарадым.
Он тоғызда шетел асып, тағдырмен,
Тауқыметті тоқсан асып барамын.

Толық

Жұмекен

  • 0
  • 0

Бала кезден, бал шақтан жыры ұнаған,
Өзінен оза туған, бұрын Адам.
Әдебиеттің есігін ақын қақты:
«Үп-үлкен дүниенің сырына алаң».

Толық

Қарап көріңіз