Өлең, жыр, ақындар

Жел дегенің ызың қағып сыңсыпты

  • 13.04.2022
  • 0
  • 0
  • 547
Жел дегенің ызың қағып сыңсыпты,
Түн дегенің шуағынан тұншықты.
Дидары әсем өрттей жанған қып-қызыл,
Көк жиектен көтеріліп күн шықты.
Әрбір күнім алдан шыққан досымдай,
Көптен бері басымыз бір қосылмай.
Жағасынан өткенде әсем Тобылдың,
Суретке куә болдым осындай!
Өмір мәңгі бірге тұтас өседі,
Айналаңмен адам ғұмыр кешеді.
Жан-жағымда көкорайлы жасыл шөп,
Жер-Ананың жайып қойған төсегі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дәстүр-салты толғаммен

  • 0
  • 0

Дәстүр-салты толғаммен,
Халық-әулет орманмен.
Кішкентай Адам болмайды,
Кішкентай жүрек болғанмен!

Толық

Жырыммен жүрекке дән ексем дедім

  • 0
  • 0

Жырыммен жүрекке дән ексем дедім,
Бақыттың барына да көп сенбедім.
Киелі ел – құдіретті қазағыма,
Өмірде ақын болып өтсем дедім.

Толық

Теңіз демі

  • 0
  • 0

Қаңқылдап құсың қонғандай
Тұра алмас айдын толғанбай.
Жібектей жаның желбірер
Теңізден соққан жел қандай!?

Толық

Қарап көріңіз