Өлең, жыр, ақындар

Жел дегенің ызың қағып сыңсыпты

  • 13.04.2022
  • 0
  • 0
  • 561
Жел дегенің ызың қағып сыңсыпты,
Түн дегенің шуағынан тұншықты.
Дидары әсем өрттей жанған қып-қызыл,
Көк жиектен көтеріліп күн шықты.
Әрбір күнім алдан шыққан досымдай,
Көптен бері басымыз бір қосылмай.
Жағасынан өткенде әсем Тобылдың,
Суретке куә болдым осындай!
Өмір мәңгі бірге тұтас өседі,
Айналаңмен адам ғұмыр кешеді.
Жан-жағымда көкорайлы жасыл шөп,
Жер-Ананың жайып қойған төсегі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ата Жамбыл

  • 0
  • 0

Жамбыл ата, бір ғасыр бұрын менен
Бірге тудың жұлдызды жырыңменен.
Өлеңдерің сырласар ертеңменен,
Өзің болып сөйлейді бүгін де өлең!

Толық

Лирикада бір сиқыр күш билейді

  • 0
  • 0

Лирикада бір сиқыр күш билейді,
Оны жүрек қалай ғана сүймейді?!
Қолға түспес терісіндей еліктің,
Орап алып жан-жүректі илейді.

Толық

Атбегі

  • 0
  • 0

Қастерлейді қазағым — сүйеді ұлтым
Ноқтасына қашанда ие жұртым.
Мінсең – көлік, жесең – азық, ішсең – сусын,
Төрт түліктің ішінде түйе – жылқым.

Толық

Қарап көріңіз