Өлең, жыр, ақындар

Жел дегенің ызың қағып сыңсыпты

  • 13.04.2022
  • 0
  • 0
  • 575
Жел дегенің ызың қағып сыңсыпты,
Түн дегенің шуағынан тұншықты.
Дидары әсем өрттей жанған қып-қызыл,
Көк жиектен көтеріліп күн шықты.
Әрбір күнім алдан шыққан досымдай,
Көптен бері басымыз бір қосылмай.
Жағасынан өткенде әсем Тобылдың,
Суретке куә болдым осындай!
Өмір мәңгі бірге тұтас өседі,
Айналаңмен адам ғұмыр кешеді.
Жан-жағымда көкорайлы жасыл шөп,
Жер-Ананың жайып қойған төсегі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қуаныш па кеудесі, мұңды ма еді?

  • 0
  • 0

Қуаныш па кеудесі, мұңды ма еді?
Жасамыс жүрегіне сыр бүгеді.
Ақсақалға жыр етіп жастық шағын,
Көк теңіз толқын атып дүрлігеді.

Толық

Менің мемлекетім

  • 0
  • 0

Ақордадан бастап шекараға дейін,
Аспан-жерді жалғаған екі араға дейін,
Бұлт асқан ақиық тауларыма дейін,
Кең көсілген даламның аумағына дейін,

Толық

Көкжиек

  • 0
  • 0

Қадамыңды қарыштап,
Бассаң дағы жаныштап,
Жеткізбейді көкжиек,
Жақындасаң алыстап.

Толық

Қарап көріңіз