Өлең, жыр, ақындар

Жел дегенің ызың қағып сыңсыпты

  • 13.04.2022
  • 0
  • 0
  • 525
Жел дегенің ызың қағып сыңсыпты,
Түн дегенің шуағынан тұншықты.
Дидары әсем өрттей жанған қып-қызыл,
Көк жиектен көтеріліп күн шықты.
Әрбір күнім алдан шыққан досымдай,
Көптен бері басымыз бір қосылмай.
Жағасынан өткенде әсем Тобылдың,
Суретке куә болдым осындай!
Өмір мәңгі бірге тұтас өседі,
Айналаңмен адам ғұмыр кешеді.
Жан-жағымда көкорайлы жасыл шөп,
Жер-Ананың жайып қойған төсегі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

О, замандас

  • 0
  • 0

Түсін мені,
Замандасым, ғасырлас.
Шөл даламның
Махаббаты басылмас.

Толық

Кенесары бабамның басы қайда?

  • 0
  • 0

Кенесары бабамның басы қайда?
Белгі қойған басына тасы қайда?
Қазағымның қыздары қарап қойып,
Тараған арулары шашын айға.

Толық

Дауылға желтоқсанның желі айналды

  • 0
  • 0

Дауылға желтоқсанның желі айналды,
Ашуға мінді Алатау кәрі айбарлы,
Күтпеген іс ақыры не болар деп,
Күллі әлем Алматыға қарай қалды.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар