Өлең, жыр, ақындар

Ақ қайың

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 781
Өсiп тұр қара батпақта
жаралған-сынды жарқылдан
ақ қайың аппақ соқпақтай
аспанға тiп-тiк тартылған.
Құлпырып тұрған көктемде
тiрлiкке ол толғам, ой салар, –
желпiнер сонсоң
кеткендей
аралап бойын найзағай.
Денесi оның –
жастық, ән.
Денесi оның –
ақ сүт, нұр.
Батпақты жердiң астынан
прожекторым шапшып тұр.
Бұрқ етiп шыққан дастандай
толтырып әнге көгiмдi, –
шаншылып тұр ол аспанға
қақ жарып қара жерiмдi.
Өмiрге, сiрә, қандым ба
өтермiн оны кешiп бiр.
Дәл менiң көзiм алдында
сұлулық сыңсып өсiп тұр.
Балтырын орап гүлдерге
бауырын бұлттың иiтпек,
барады ол алғы күндерге
қанатын қағып биiктеп.
Әлi де қанша тамсанып
қабақты жазам түнерген,
ақ қайың болып ән салып,
ақ қайың болып күлем мен.
Өзегiн тiлiп бұлттың
жағады нөсер шақпағын.
Жерiмнен өсiп шығып тұр
аспанның аппақ соқпағы,
арманның аппақ соқпағы!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Былғап алсақ бiз егер де ұятты –

  • 0
  • 0

Былғап алсақ бiз егер де ұятты –
жылуынан айырылады шуағың,
қызуынан айырылады жыр-әнiң,
мұратынан айырылады сұрағың,

Толық

Көктем кеші

  • 0
  • 0

Көкiректен, Өлең, саулап құйылшы!
Тәубә! Тәуба!
Қызықты осы бұйыршы.
Нұрын шашып,

Толық

Мен қазiр кіммін?

  • 0
  • 0

Мен қазiр
Қоғамның омырауынан
Үзiлiп түскен түймемiн.
Көзi сынған инемiн.

Толық

Қарап көріңіз