Өлең, жыр, ақындар

Қағылған ұмыт болған қоңыраудай

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 339
Қағылған ұмыт болған қоңыраудай,
қалды ғой, жайсаң, жырлар, жолың болмай.
Шимайлап ақ қағаздың бетiн жыртып
өртенiп бара жатқан омырауды-ай.
Тез жет, Өлең,
ағылып мың сан тұстан,
Мен тұрмаспын кеудемдi құрсаулы ұстап.
Тиердей-ақ сусылдап жыр-сал құсқа
қораптағы папирос — патрондар
атылып жатты алдымда күлсалғышқа.
Қалды ма шимайлаған, сызған жақпай
Өлең, жоқ!
(Көкiректе ызғар жатты-ай).
Отырмын —
аспандағы бұлттардан
нәр тiлеп нәркес сөнер қызғалдақтай.
Кенеттен дауыл келдi, құйын келдi,
Төгiлдi мiне, мiне құйылды ендi.
Сапырып сабасынан кейiн шалқып
тұмшалады көрiнген қиыр белдi...
Асыр сап ақ қағазда шабыт жатты
шарпытып июнь менен июльдердi.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қан тамырларым

  • 0
  • 0

Қан тамырларым — ширатқан кендiр жiптердей
бунайды келiп, шырмайды буып денемдi,
түсердей кесiп мың бөлiп
қаттырақ кысса сәл ендi.

Толық

Толқындар

  • 0
  • 0

Толқындар
жағаны қабады.
Биiктен шүйiлген
дәп қазiр қырғимын, –

Толық

Әшірбек Сығай

  • 0
  • 0

Халықтың алақанында отырғандай
Сахнада отырған, ей, Әшірбек,
Әлі сен талай
Елің мен жеріңді ойлап

Толық

Қарап көріңіз