Өлең, жыр, ақындар

Мен азаптың аузындағы шылыммын!

  • 06.10.2020
  • 0
  • 0
  • 1118
Мен азаптың аузындағы шылыммын!
Сораптайды құшырланып ол мені.
Мен – шығынмын!
Шырын мұңға сатылғам,
Көк түтін боп тұншықтырам бөлмені.
Үнсіздігің сорып жатыр күл қылып!
Мыжғылайсың жүрегімді тұқылдай.
Ал мен сені көтеремін Күн қылып,
Күлсалғышта өмір сүрем ұтылмай.
Жұпарыммен жүйкеңізді емдеймін!
Жұтылудан қорықпаймын жоқ болып.
Мен өлмеймін!
Бұлқынғанда көнбей мұң
Шылымыңда оянамын шоқ болып...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен – өртпін

  • 0
  • 0

Мен – өртпін. Күресе алмайсың.
Өртеуден жіп есе алмайсың.
Мендегі тегеурін - алапат,
Сен оған ілесе алмайсың.

Толық

Түк емес қой!

  • 0
  • 0

Түк емес қой! Қорқатын осы ма мұң?..
Сен сөйлесең, неге осы тосыламын?
Үлбіреген сезімім дір-дір етіп,
Қатарына гүлдердің қосыламын...

Толық

Түсінеді...

  • 0
  • 0

Түсінеді... Қайда барар?.. Ол да адам...
Бұндай сезім бұрын менде болмаған...
Көздеріңнен сүйіп алғым келеді
Көктем болып елестейді ол маған!

Толық

Қарап көріңіз