Өлең, жыр, ақындар

Бей-жай күйде отырамын кейде мен

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 388
Бей-жай күйде отырамын кейде мен:
менi ол кезде толқытпайды ой деген.
Кеудем бос қап үңiрейiп қуыстай
салмақ болмас сөздерiмде сөйлеген.
Тұман басар дымқыл ауа бүркiген,
тұра алмай да,
жүре алмай да –
iркiлем.
Қалмағандай өн бойымда ештеңе –
сағыныш та,
қайғы-мұң да,
күлкi де.
Жоқ көңiлде –
салқындық та,
жылылық.
Кетемiн де бей-жайлықтан үгiлiп
көкте де емес,
жерде де емес, әйтеуiр,
қалқып тұрам кеңiстiкте iлiнiп.
Бiтелiп қап өкпе,
жүрек,
өзегiм,
ақпай қалар ағып жатқан өзенiм.
Ұстайтұғын тұтқасы жоқ үрейлi
бастан кешем
салмақсыздық кезеңiн.
Толқытпаса –
менi өмiрдiң сауалы,
толқытпаса –
менi өмiрдiң зауалы,
баспаған соң иығымнан салмақтар
қалқып тұрам
қармап босқа ауаны.
Өрмекшiдей ұя салған қуысқа
салбыраймын,
Тарылады тыныс та.
Әлек болам тiрей алмай аяқты,
әлек болам тұтқа таппай уысқа.
Ұстамақ боп ұмтыламын әрнеге.
Салмақсыздық –
бiрақ мынау бөлмеде...
Сонан кейiн өмiр жайлы ойлаймын.
Ойласам-ақ
түсем қайта жерге мен!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қуғын

  • 0
  • 1

Үстiрт үстi
Күн дегенiң күйiп тұр.
(Ал жүректе күннен өткен күйiк тұр).
Шофер жiгiт қуып бердi құйғытып

Толық

Мұқағали қайтқанда

  • 0
  • 0

Келдi бүгiн ажал-сұмның кезегi.
Өрт боп жанды өлең, жырдың өзегi.
Ақпай қалды, ағып жатқан бұрқырап,
Жетiсудың тағы да бiр өзенi.

Толық

Алатау батырға анасының айтқаны

  • 0
  • 0

Ей, балам!
Әкең өлгенде
Ішімде қалып ең.
Күйіктен өртеніп,

Толық

Қарап көріңіз