Өлең, жыр, ақындар

Тау соқпақтары

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 560
Жай оғын тағы атпақ боп
Бұлтты сойып, жарғанда
найзағай бiткен соқпақ боп
жондарға түсiп қалған ба......
Жармасып құзға,
жағалап,
шыңыраулы қия беттермен,
тау iшiн түгел аралап,
шатырлап тарап кеткендей.
Лақтырған жiптей шұбалып
биiктiктерден құлдилап,
сан тарау болып бұралып
жарқырап жатыр ылдида.
Көмкерiп шөппен қапталын
қалыңдар оны жұтады...
Мен үшiн таудың соқпағы –
найзағайлардың бұтағы.
Тауға бар!–
қалсаң жұтап бiр
жүрекке қаяу түстi деп,–
жүресiң иiр бұтақты
найзағайлардың үстiмен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Төзім

  • 0
  • 0

Уақыт-ай,
Менен қаншама рет! –
Сырт айналып бездiң.
Темiр екенмiн!

Толық

Бөтен адам

  • 0
  • 0

Мынау адам –
бөтен адам, басқа адам.
Ел мен жерден өзiн бөлiп тастаған.
Бiр адамға ойын, сырын ашпаған

Толық

Жалқаулық

  • 0
  • 0

Тас дәуiрiнен ұйықтап жатыр Жалқаулық.
Әр нәрсенi сылтау етiп, қалқан ғып,
қорылымен дүниенi көшiрiп
тас дәуiрiнен ұйықтап жатыр Жалқаулық.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар