Өлең, жыр, ақындар

Қостағы түн

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 500
Қыраты мен өрiне
қараймын да толғанам,
Бәрi ұйқыда, бәрi де.
Ояу жалғыз мен ғана.
Шiдерлеулi ат та тұр
үнсiз мүлгiп шалғында.
Аспандағы ай –
тап-тақыр
киiз үйдiң орнындай.
Мөлдiр бұлақ жата қап,
сыбырлайды алқынып.
Жолдар ұйықтар жотада,
жарқыратып балтырын.
Тiлеп әуе тұнығын
әр бiр күнге, әр таңға,
сөздiң ұзын құрығы –
шаншылады антенна.
Самал жел кеп тiнтедi,
селеудi тек тұрғызбай.
Қара түндi түртедi,
тiкенектi жұлдыздар.
Ит те тынды, үрмейдi,
бiр дыбыс жоқ шошынар.
Неге екенiн бiлмеймiн
тыныштықтан осынау –
жас iркiлiп жанарға
қарадым жер, аспанға:
ұйықтап жатты адамдар
космос пен қостарда.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мағыналы-мағынасыз хал

  • 0
  • 0

Мен қазiр
Мелшиген тас сияқты
Күле алмай қалдым.
Ұйықтасам оянатынымды,

Толық

Бұлттарға өтініш

  • 0
  • 0

Қара бұлттар,
Найзағайларыңды жақшы, –
Әнебiр жан
Кебiсiн тауып алсын,

Толық

Қайран қазы-билерім

  • 0
  • 0

Бiреулер атқақтап кеп
Оларды
Тоқтатпақ болған.
Сол кезде билерiм

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар