Өлең, жыр, ақындар

Қостағы түн

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 505
Қыраты мен өрiне
қараймын да толғанам,
Бәрi ұйқыда, бәрi де.
Ояу жалғыз мен ғана.
Шiдерлеулi ат та тұр
үнсiз мүлгiп шалғында.
Аспандағы ай –
тап-тақыр
киiз үйдiң орнындай.
Мөлдiр бұлақ жата қап,
сыбырлайды алқынып.
Жолдар ұйықтар жотада,
жарқыратып балтырын.
Тiлеп әуе тұнығын
әр бiр күнге, әр таңға,
сөздiң ұзын құрығы –
шаншылады антенна.
Самал жел кеп тiнтедi,
селеудi тек тұрғызбай.
Қара түндi түртедi,
тiкенектi жұлдыздар.
Ит те тынды, үрмейдi,
бiр дыбыс жоқ шошынар.
Неге екенiн бiлмеймiн
тыныштықтан осынау –
жас iркiлiп жанарға
қарадым жер, аспанға:
ұйықтап жатты адамдар
космос пен қостарда.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жан-жағына алаңдап

  • 0
  • 0

Жан-жағына алаңдап
қайнап жатқан қазандай –
адасады балалар –
вокзалдар мен базарда.

Толық

Ынжық

  • 0
  • 0

Кетiп тiрлiк кетеуi
Мың құлатып, мың жықты...
Жыным қозып кетедi
көрсем осы ынжықты.

Толық

Кетем алыс, қоршап менi жан-жақтан

  • 0
  • 0

Кетем алыс, қоршап менi жан-жақтан
басса келiп назалы мұң салмақтар.
Кетем алыс
найзағайлар сiлкiнiп

Толық

Қарап көріңіз