Өлең, жыр, ақындар

Қостағы түн

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 568
Қыраты мен өрiне
қараймын да толғанам,
Бәрi ұйқыда, бәрi де.
Ояу жалғыз мен ғана.
Шiдерлеулi ат та тұр
үнсiз мүлгiп шалғында.
Аспандағы ай –
тап-тақыр
киiз үйдiң орнындай.
Мөлдiр бұлақ жата қап,
сыбырлайды алқынып.
Жолдар ұйықтар жотада,
жарқыратып балтырын.
Тiлеп әуе тұнығын
әр бiр күнге, әр таңға,
сөздiң ұзын құрығы –
шаншылады антенна.
Самал жел кеп тiнтедi,
селеудi тек тұрғызбай.
Қара түндi түртедi,
тiкенектi жұлдыздар.
Ит те тынды, үрмейдi,
бiр дыбыс жоқ шошынар.
Неге екенiн бiлмеймiн
тыныштықтан осынау –
жас iркiлiп жанарға
қарадым жер, аспанға:
ұйықтап жатты адамдар
космос пен қостарда.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Музыкалық аспаптар

  • 0
  • 0

Музыкалық аспаптар!
Көшеде, үйде, бар жерде
сөйлеңдер шалқып, асқақтап,
музыкалық аспаптар!

Толық

Тыныстап, кейде тұншығып

  • 0
  • 0

Тыныстап, кейде тұншығып,
шыңдарға қарай тартамыз, –
момақан ғана тiршiлiк
қым-қуыт шайқас, арпалыс.

Толық

Алаң көңіл

  • 0
  • 0

Заманның лебі
Суып барады.
Құдай-ау,
Қашан ол

Толық

Қарап көріңіз