Өлең, жыр, ақындар

Қостағы түн

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 601
Қыраты мен өрiне
қараймын да толғанам,
Бәрi ұйқыда, бәрi де.
Ояу жалғыз мен ғана.
Шiдерлеулi ат та тұр
үнсiз мүлгiп шалғында.
Аспандағы ай –
тап-тақыр
киiз үйдiң орнындай.
Мөлдiр бұлақ жата қап,
сыбырлайды алқынып.
Жолдар ұйықтар жотада,
жарқыратып балтырын.
Тiлеп әуе тұнығын
әр бiр күнге, әр таңға,
сөздiң ұзын құрығы –
шаншылады антенна.
Самал жел кеп тiнтедi,
селеудi тек тұрғызбай.
Қара түндi түртедi,
тiкенектi жұлдыздар.
Ит те тынды, үрмейдi,
бiр дыбыс жоқ шошынар.
Неге екенiн бiлмеймiн
тыныштықтан осынау –
жас iркiлiп жанарға
қарадым жер, аспанға:
ұйықтап жатты адамдар
космос пен қостарда.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кілең солай ғой!

  • 0
  • 0

Даңғаза аңшы:
Мына қоянды
Атсам;
Атып,

Толық

Сергелдең

  • 0
  • 0

Дүние сұп-суық
Тоңдым!
Аспандағы Ай
Балқып кетердей етiп

Толық

Қайда, сол кездер?!

  • 0
  • 0

Ішіме от толып кеткенде
Қарағайдың бұтағына
Қарыс боп қатқан мұзды
Омырып алып

Толық

Қарап көріңіз