Өлең, жыр, ақындар

Тыныстап, кейде тұншығып

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 862
Тыныстап, кейде тұншығып,
шыңдарға қарай тартамыз, –
момақан ғана тiршiлiк
қым-қуыт шайқас, арпалыс.
Асығыс ұшып әуелеп,
дүрлiге көшiп жүр ағып –
реактивтi самолет
аспанның шаңын шығарып.
Кетсе тек шабыт бiр есiп
ақиық ақын сабазға, –
қаламның сүйрiк ұшына
қырық екi әрiп iлесiп,
жүгiрер аппақ қағазда.
Үзiлiп әнiн созғанда
табиғат тартқан дастаннан,
құйқылжып барып бозторғай
кетердей тамып аспаннан, –
ән етiп әр бiр тынысын
ақтарып бәрiн бүкпесiз,
шығып ап көкке күн ұзын
шырқайды үтiр, нүктесiз.
Кiм жатсын жылы төсекте,
бүгiнен түскен асықтай,
момақан тiрлiк десек те
тұра алмас, сiрә, асықпай, –
қап-қара түндi жарып кеп,
зымырап ұшса ентелеп,
ертеңге қарай қара Жер
кеңiстiкпенен дөңгелеп!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бүгінгі қоғам портреті

  • 0
  • 0

Оңға жүрсең –
Әне бір алаяқтар
Шалып қап құлатады.
Солға жүрсең –

Толық

Адам күнi адаммен

  • 0
  • 0

Адам күнi адаммен.
Онсыз өлем,
онсыз қурап қалам мен.
бәрiн алам адамдардан,

Толық

Жерлес теректерге

  • 0
  • 0

Сарғайған түздi сан жылдап
ораған жасыл желекке,
желпiнiп шықтың алдымнан,
балауса жерлес теректер.

Толық

Қарап көріңіз