Қызғаныш
Қызғаныш-ай,
бiрiсiң қасiреттiң!
Қаншама рет жанымды осып өттiң.
Мың сан түрлi шарғысы,
айласы бар,
қызғаныш-ай,
бiрiсiң қасiреттiң!
Аласұрып, алқынып, дөңбекшiген
(өзiн-өзi осылай жеңбекшi ме?)
ақырында тулақтай тырысып қап,
бүрiсесiң су тиген өрмекшiдей.
Бiлмейсiң сен –
бiреумен бәстестiң бе?!
Бiлмейсiң сен –
бiреумен өштестiң бе?
Бар болғаны болсын деп тек өзiме,
болмаса екен дейсiң сен басқа ешкiмге.
Арманы мен үмiтiн алға салып
бiреу егер биiкке самғаса анық
iшiң күйiп шыдамай
шашты жұлып,
жiбересiң бетiңдi қан жоса қып.
Қаншама сен шыдамай құладың-ай,
қаншама сен өртенiп жыладың-ай.
Көзiң неткен көр едi көре алмайтын,
Iшiң неткен тар едi, құдайым-ай!
Қуанышын бiреулер жеткiзгенде,
ертеңiне үмiтiн өпкiзгенде,
ал бiреулер мақтанып мiнбелерден,
ендi бiреу той жасап өткiзгенде –
қызғаныш-ай,
арамдық отын ап кеп,
көкбеттенiп,
қуарып шатынап тек
iшiң күйiп кетедi!...
уытын бас
қара тасты кемiрiп, топырақ жеп!
- Үмбетей Жырау
- Жүсіп Баласағұни
- Жүсіп Баласағұни
- Жүсіп Баласағұни
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі