Өлең, жыр, ақындар

Жалғыздық

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 411
Жалғыздық кеп құрсау болып қысқанда
қызық бiткен менi тастап ұшқандай.
Үңiрейiп жан дүнием тұр қазiр
ымырттағы аңғал-саңғал қыстаудай.
Бұзылғандай оның жұмбақ қорғаны,
үзiлгендей оған барар жол-дағы.
Үңiрейген менiң мынау жанымда
салбырайды өрмекшiнiң торлары.
Үрей кiрiп оның дымқыл демiнен
жанарыма жас үйiрiлiп егiлем.
Аңғал-саңғал менiң жаным ұлып тұр
уiлдеген жалғыздықтың желiнен.
Қалай шыдар жалғыздыққа бұл адам...
Сөздерiм де үзiк-үзiк құраған...
Есiтемiн түкпiрiнен жанымның
байғыз дауысын сұңқыл қағып жылаған!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Байланыс торабы

  • 0
  • 0

Iздейтұғын қала менен даланы,
iздейтұғын көне менен жаңаны
бағанасыз, сымсыз-ақ
дүниемен кеткен мәңгi жалғасып

Толық

Қарап тұр!

  • 0
  • 0

Менiң елiме,
Менiң жерiме –
Бiреулер
Теңiздердiң ар жағынан

Толық

Жел

  • 0
  • 0

Шалғыдай өткір
Мына бір жел
Ызбарлы жүзімен
Кетердей орып бір...

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер