Өлең, жыр, ақындар

Жалғыздық

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 331
Жалғыздық кеп құрсау болып қысқанда
қызық бiткен менi тастап ұшқандай.
Үңiрейiп жан дүнием тұр қазiр
ымырттағы аңғал-саңғал қыстаудай.
Бұзылғандай оның жұмбақ қорғаны,
үзiлгендей оған барар жол-дағы.
Үңiрейген менiң мынау жанымда
салбырайды өрмекшiнiң торлары.
Үрей кiрiп оның дымқыл демiнен
жанарыма жас үйiрiлiп егiлем.
Аңғал-саңғал менiң жаным ұлып тұр
уiлдеген жалғыздықтың желiнен.
Қалай шыдар жалғыздыққа бұл адам...
Сөздерiм де үзiк-үзiк құраған...
Есiтемiн түкпiрiнен жанымның
байғыз дауысын сұңқыл қағып жылаған!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Есалаң шақ

  • 0
  • 0

Iздеп шыққан —
Бiр кездегi! —
Жерұйығым да жоқ,
Кермиығым да жоқ,

Толық

Дауылды күнгі теңіз

  • 0
  • 0

Қара,
Теңiз алабын
айбар шашып алқынған, –
құз-жартасқа соғады

Толық

Қысқы қала кеші

  • 0
  • 0

Сағат алты,
кешкi сәт.
Симастан көше, алаңға
шұбырып кеттi көш құсап

Толық

Қарап көріңіз