Астана қысы
- 0
- 0
Түкірген түкірігің
Қара жерге
Мұз боп тұсетін,
Суықтан бетің
Жалғыздық
Жалғыздық кеп құрсау болып қысқандақызық бiткен менi тастап ұшқандай.
Үңiрейiп жан дүнием тұр қазiр
ымырттағы аңғал-саңғал қыстаудай.
Бұзылғандай оның жұмбақ қорғаны,
үзiлгендей оған барар жол-дағы.
Үңiрейген менiң мынау жанымда
салбырайды өрмекшiнiң торлары.
Үрей кiрiп оның дымқыл демiнен
жанарыма жас үйiрiлiп егiлем.
Аңғал-саңғал менiң жаным ұлып тұр
уiлдеген жалғыздықтың желiнен.
Қалай шыдар жалғыздыққа бұл адам...
Сөздерiм де үзiк-үзiк құраған...
Есiтемiн түкпiрiнен жанымның
байғыз дауысын сұңқыл қағып жылаған!
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Қарап көріңіз
Пікірлер
-
Alikhan
Very good, thanks. -
Садықбек Жанерке
Өте тамаша, керемет өлең екен маған ұнады автор өт... -
Садықбек Жанерке
04.02.2024 20:34 Өтеееее тамаша өлең екен маған ұ... -
Ардақ
Бұл қай уақытта жазылған -
Өтірік өлең
Өтірік айтпа
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі