Өлең, жыр, ақындар

Жиіркеніш

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 468
Назаланып опынған
не сұмдықты өткерiп –
адам көрдiм
отырған
өзiн-өзi жек көрiп.
Жас сорғалап көзiнен
қара бұлт бүркенiп,
отыр адам
өзiнен
жүрегi айнып жиiркенiп.
Күнiменен,
түнiмен
безер болып өзiнен –
бiр кездегi шiрiгiн
жиiркенедi сөзiнен.
Жанарынан нұр тайып,
айырылған күшiнен
бiр кездегi –
сұмпайы –
жиiркенедi iсiнен.
Қара түндi бүркенiп
былғап алған сезiмiн –
отыр адам жиiркенiп
өмiрiнен өзiнiң.
Сорлы болып сорлыдан
бара жатыр күнi өлiп...
Тұрды сонсоң орнынан
түндей болып түнерiп.
Көзiн ашпай сорадан,
жүн сияқты түтiлiп, –
бара жатты сол адам
өзiне өзi түкiрiп!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тектілік

  • 0
  • 0

Зейнолла аға!
Бергенi аз,
Алғаны көп
Әлдекiмдердей

Толық

Жел

  • 0
  • 0

Шалғыдай өткір
Мына бір жел
Ызбарлы жүзімен
Кетердей орып бір...

Толық

Алаяқ

  • 0
  • 0

Мұңайып сөйлесең –
Өмiрден тәшпiш көрiп! –
Жүрегiңнен
Қан сорғалап тұрғандай.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар