Өлең, жыр, ақындар

Құлазу

  • 08.06.2022
  • 0
  • 0
  • 560
Адам бiткен зорға жүр,
сөздi кiсен,
шынжыр қып.
Болған-сынды дәл қазiр
дүниеде бiр сұмдық.
Үзiлiп бар жалғасы
шыдай алмай ашынып, –
дәл осы сәт
жан досым
өлген-сынды асылып.
Көкiректе зорлық-ән –
жау бұзғандай шегiмдi.
Өлген адам,
орнынан
тұрып кеткен секiлдi.
Дәл осы сәт
елес те
қасiретке батқандай –
отқа түсiп нәресте
шыжғырылып жатқандай.
Жанда нала,
күрсiну,
отырмын ғой құнысып.
Дәл осы сәт бiр сұлу
құлағандай у iшiп.
Малынғандай сорға жыр,
жан-жүрегiм жылаған.
Жеп жатқандай –
дәл қазiр! –
бiр адамды бiр адам!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктемгі махаббат

  • 0
  • 0

Сұлулық боп жар салып
кеткелi тұр бақ гүлдеп.
Көктем жатыр ән салып
га-га галап, гәккулеп.

Толық

Қайтайын деп кезiп аң, құс мекенiн

  • 0
  • 0

Қайтайын деп кезiп аң, құс мекенiн
кеткен едiм ен далаға жеке бiр.
...Көкжиектен шөкiм қара бұлт шықты
сүйреп тартып жалба-жұлба етегiн.

Толық

Айлы түнгі ақ қайыңдар

  • 0
  • 0

Думан көктем,
базар көктем,
той көктем!
Шарайнадай жарқырайды ай көктен.

Толық

Қарап көріңіз