Өлең, жыр, ақындар

Бұлт-қатер

  • 08.06.2022
  • 0
  • 0
  • 510
Көзiмдi сап биiк пенен тереңге,
қолымды мен созған кезде әлемге,
күйе-сынды түндей қара бұлт кеп
үйiрiлiп тұрып алды төбемде.
Бос сөз айтпан қуырылып күйсем де.
Өзiң бұған құй сен, мейлi,
құй сенбе.
Қалмай қойды сол бiр бұлт iлесiп,
қалай қарай,
қай жаққа мен жүрсем де.
(Құр сөз айтып отырғам жоқ,
Халайық!
бұл өлеңнiң мұң-сырына қанайық).
Сол бiр бұлт –
ойласам мен елiмдi –
одан сайын түнередi қарайып.
Бұдан ендi ненi ұғарсың түсiнiп,
не күтерсiң,
үмiтiңдi ұшырып...
Сол бiр бұлт –
қуанып мен шаттансам
кетедi ғой одан сайын iсiнiп.
Менен жұлдыз,
күн мен айды ұрлаған,
Сол бұлттан, –
бәлкiм, ендi жынданам.
Күйе-сынды сол бiр бұлт қап-қара
суын сiлкiп, дымын бүркiп тұр маған.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Неткен өмір бұл

  • 0
  • 0

Бұл не тіршілік:
Жүрсем — құлаймын,
Күлсем — жылаймын.
Құдай-ау,

Толық

Қалай?

  • 0
  • 0

Тұлпарларым
Кермелерде
Тықыршып тұра алмайтын;
Сұңқарларым

Толық

Қысқы қала кеші

  • 0
  • 0

Сағат алты,
кешкi сәт.
Симастан көше, алаңға
шұбырып кеттi көш құсап

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар