Өлең, жыр, ақындар

Өлең сыйлаған адам

  • 08.06.2022
  • 0
  • 0
  • 591
Шабаз Иманәлиевке

Бiрде күлiп,
ендi бiрде жылаған,
бiрде батқан,
бiрде арылған күнәдан!
Шапан да емес,
атан да емес,
зат та емес,
Өлең маған сыйлады әкеп бiр адам.
Сол бiр өлең жан-жүректiң ырқын ап,
кеттi дейсiң асаулық боп жұлқып-ақ.
Сол өлеңнен,
сол өлеңнен, апыр-ай,
тұрды дейсiң жусан иiсi бұрқырап.
Сезiлдi одан –
тiршiлiктiң арыны,
Сезiлдi одан –
тiршiлiктiң ағымы.
Соғып тұрды сол өлеңнiң бойында
бүлк-бүлк етiп тiршiлiктiң тамыры.
Аулақ едiм дабыра мен дүбiрден.
(Дабыра мен дүбiрлерден түңiлгем).
Сол өлеңнiң саздарынан есiттiм
Жел мен жаңбыр
Жапырақтардың үнiн мен.
Сол өлеңнен жақын болып алысым,
Толқынданып шыға келдi ағысым.
Сол өлеңнен есiттiм мен
халықты
қан қақсатқан қасiреттiң дауысын.
Өткенменен отты кезең
жалын шақ,
қаласақ бiз,
кете аламыз дабыл сап.
Өсiп шықты жусан құсап ап-ащы
сол бiр өлең жүрегiме тамыр сап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кемпірқосақтан құлау

  • 0
  • 0

Мейлі сен,
Мейлі сенбе сен! –
Өрмелеп шықтым мен
Кемпірқосаққа көктегі...

Толық

Ынжық

  • 0
  • 0

Кетiп тiрлiк кетеуi
Мың құлатып, мың жықты...
Жыным қозып кетедi
көрсем осы ынжықты.

Толық

Тыныстап, кейде тұншығып

  • 0
  • 0

Тыныстап, кейде тұншығып,
шыңдарға қарай тартамыз, –
момақан ғана тiршiлiк
қым-қуыт шайқас, арпалыс.

Толық

Қарап көріңіз