Өлең, жыр, ақындар

Арлы адамның бәрi қазiр жаралы

  • 09.06.2022
  • 0
  • 0
  • 359
Лебен Садуақасовқа

Арлы адамның бәрi қазiр жаралы –
Қорықпаған қара деуге қараны,
Қорықпаған жала деуге жаланы
арлы адамның бәрi қазiр жаралы.
Жаралы ғой,
жаралы ғой,
жаралы! –
тасқа тиген маңдайы мен тауаны,
шоққа күйген шыжғырылып табаны,
арлы адамның бәрi қазiр жаралы.
Сұрапыл ғой –
мына заман ағымы.
Сұрапыл ғой –
мына заман дауылы.
Көре-көре бауырларын адасқан
арлы адамның езiледi бауыры.
Шайқалғандай тiршiлiктiң тiрегi,
сұп-сұр қазiр дүниенiң реңi.
Көре-көре жүрегi жоқ жандарды
арлы адамның тiлiм-тiлiм жүрегi.
Дүниенiң тұла бойы сырқырап,
Уақыттың шаңы шыққан бұрқырап.
Көре-көре
жаны күймес жандарды
арлы адамның жаны тұр ғой шырқырап.
Ойлай-ойлай –
қала менен даланы,
Ойлай-ойлай –
көне менен жаңаны,
ойлай-ойлай –
кәрi менен баланы,
күндiз-түнi жан жүрегi жылаған,
арлы адамның бәрi қазiр жаралы.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шабыт үстіндегі ақын

  • 0
  • 0

Мына ақынның
Желдi күнгi өрттей
Бұрқырауын-ай.
Елiн ойлап

Толық

Жырау

  • 0
  • 0

Түсiнбес оны тыңдап,
қарамаған!
Сездермен өткен күндi аралаған
от бүркiп,

Толық

Музыкалық көне аспап

  • 0
  • 0

Сонау бiр қиыр, жырақтың
жарқ етiп сөнiп жарығы, –
әлi күн онда жылап тұр
он жетiншi ғасырдың

Толық

Қарап көріңіз