Өлең, жыр, ақындар

Машқар-ата

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 456
"Бет күймесін таңда машқар күнінде –
дейтін қария, — бір тергеу бар түбінде
Белгісіз бір үрей туып үнінде,
бұны айтқанда кететұғын дірілдеп.
Сол қария — бетің сипа, күбірле —
өліп кетті сүрінді де түбірге.
Тамыр-тамыр қара ағаштың түбінде
шымнан қиған зираты тұр бүгінде.
Көп күліп ек, "Машқар-ата" деп күлдік
Содан қалды тілдегі сәл өткірлік.
Күлкі отына талай көйлек кептірдік;
ұмыт болды-ау, ұмыт болды көп тірлік.
Жалғыз сиыр сауылатын сол шалда,
жалғыз еді сыйынары болса — ол да.
Бір жөткіріп: "шүкір,— дейтін ол сонда,
Таңда машқар, кісі асына қол салма".
Таңда машқар деп сөйлесе сол адам
қорыққаны емес шығар моладан.
О дүние — жоқ нәрсе ғой, жоқ, одан
қауіптірек ой бар мені қамаған.
Сөз дегенді ие берсең — иін көп,
сөздің құны кетті, білем, тиын боп...
Кейде осы мен өкінемін, өкінем:
о дүниенің жоғы қандай қиын деп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шіркін сөз-ай, құдіретті ең сен неткен...

  • 0
  • 0

Шіркін сөз-ай, құдіретті ең сен неткен!
Мықтысың сен болаттан,
Осалсың сен шөлмектен.
Сөздің қасиетін сол

Толық

Тоғай ертегісі

  • 0
  • 0

— Жемсау бар ма бұлбұлда? —
Сонау-сонау өтіп кеткен жылдарда
бір қарғадан сұрап жатты бір қарға:
Қара қарға сұрады ала қарғадан,

Толық

Ақын

  • 0
  • 0

Қарайды ол алыс түйіліп –
Барады-ау, сірә, шалғайға.
Арманшыл ойлар жиылып,
Әжім боп қатты маңдайға.

Толық

Қарап көріңіз