Өлең, жыр, ақындар

Машқар-ата

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 463
"Бет күймесін таңда машқар күнінде –
дейтін қария, — бір тергеу бар түбінде
Белгісіз бір үрей туып үнінде,
бұны айтқанда кететұғын дірілдеп.
Сол қария — бетің сипа, күбірле —
өліп кетті сүрінді де түбірге.
Тамыр-тамыр қара ағаштың түбінде
шымнан қиған зираты тұр бүгінде.
Көп күліп ек, "Машқар-ата" деп күлдік
Содан қалды тілдегі сәл өткірлік.
Күлкі отына талай көйлек кептірдік;
ұмыт болды-ау, ұмыт болды көп тірлік.
Жалғыз сиыр сауылатын сол шалда,
жалғыз еді сыйынары болса — ол да.
Бір жөткіріп: "шүкір,— дейтін ол сонда,
Таңда машқар, кісі асына қол салма".
Таңда машқар деп сөйлесе сол адам
қорыққаны емес шығар моладан.
О дүние — жоқ нәрсе ғой, жоқ, одан
қауіптірек ой бар мені қамаған.
Сөз дегенді ие берсең — иін көп,
сөздің құны кетті, білем, тиын боп...
Кейде осы мен өкінемін, өкінем:
о дүниенің жоғы қандай қиын деп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бағы қайда көктемнің, бағы қайда

  • 0
  • 0

Бағы қайда көктемнің, бағы қайда,
созыла ма қыс тағы жарым айға.
Ұмтылғанға тағы да жетпей ме қол,
атқан оғым тағы да дарымай ма.

Толық

Жел

  • 0
  • 0

Тіл секілді сүйрең қағып құм көшті,
көшкен құмға ай менен жыл мінгесті.
Желдің сумаң саусақтары бір түрлі
сүртіп жатқан сықылды ескі жұртымды.

Толық

Домбыра

  • 0
  • 0

Майысып қос шегіңнен күй өткенде,
Ой туар жүрек түгіл, сүйектен де.
Домбырам қайран менің, қайран менің,
Ризамын сені маған сый еткенге.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар