Өлең, жыр, ақындар

Машқар-ата

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 500
"Бет күймесін таңда машқар күнінде –
дейтін қария, — бір тергеу бар түбінде
Белгісіз бір үрей туып үнінде,
бұны айтқанда кететұғын дірілдеп.
Сол қария — бетің сипа, күбірле —
өліп кетті сүрінді де түбірге.
Тамыр-тамыр қара ағаштың түбінде
шымнан қиған зираты тұр бүгінде.
Көп күліп ек, "Машқар-ата" деп күлдік
Содан қалды тілдегі сәл өткірлік.
Күлкі отына талай көйлек кептірдік;
ұмыт болды-ау, ұмыт болды көп тірлік.
Жалғыз сиыр сауылатын сол шалда,
жалғыз еді сыйынары болса — ол да.
Бір жөткіріп: "шүкір,— дейтін ол сонда,
Таңда машқар, кісі асына қол салма".
Таңда машқар деп сөйлесе сол адам
қорыққаны емес шығар моладан.
О дүние — жоқ нәрсе ғой, жоқ, одан
қауіптірек ой бар мені қамаған.
Сөз дегенді ие берсең — иін көп,
сөздің құны кетті, білем, тиын боп...
Кейде осы мен өкінемін, өкінем:
о дүниенің жоғы қандай қиын деп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктем әсерінен (1 басылым)

  • 0
  • 0

Уылжып тұр, күмілжіп тұр бар маңай –
Көктем деген осы екен ғой… арман-ай!
Гүл төсіне қонақтаған көп бояу
Көз шіркінді қояр емес арбамай.

Толық

Қошалақ құмында

  • 0
  • 0

Кетіп жатты сары дала, кетіп жатты,
сұлы дәнін саршұнақ шекіп жатты.
Мына маңай не дейді-ай: қурай даусы
маңырағаны секілді жетім лақтың.

Толық

Қара өлең

  • 0
  • 0

Өлеңіне қазақтың күпі кигізер едім,
күпісі бар өзінің — керегі не, керегі.
Өлеңіне қазақтың шекпен кигізер едім,
Шекпені де бар оның — керегі не, керегі.

Толық

Қарап көріңіз