Екіжүзді

Басыңа бақ қонса
Көлеңке сияқты қалмастан
Ерiп жүредi.
Сен дегенде
Жанын берердей боп
Өлiп жүредi.
Жаудан қорғайтын
Қамалдай болады.
Табаныңды
Жалардай болады.
«Жат!» десең
жатады
«Қап!» десең
қабады.
Қолды-аяққа тұрмай
Сыныптай
Сырғып тұрады.
Жүн-жұрқаңа дейiн мақтап
Жыр қып тұрады.
Қаласаң –
Иненiң көзiнен өтетiн
Жiп болады.
«Бүк!» десең «бүк»,
«Шiк!» десең «шiк» болады.
Басыңнан бақ тайса –
Тезегiне қарағандай
Айналып қарамайды.
Өмiрi көрмегендей
Сәлемге жарамайды.
Құласаң –
Басыңнан аттап кетедi.
Темекiнiң тұқылындай
Таптап кетедi...
Қайтадан тұрып кетсең
Жайраңдап
Күлiп келедi...
Бұл адам –
Адамды! –
Оп-оңай сата салатын
Мүлiк көредi.

---