Өлең, жыр, ақындар

Ұлықбек Есдәулет

  • 14.06.2022
  • 0
  • 0
  • 609
Ұлықбек!
Өлеңдегi серiгiмсiң!
Қып-қызыл
Сөздердiң шоғын үрлеп
Күрсiнiп жатқан
Көрiгiмсiң.
Жерiмнiң үстiнен
Бұрқыраған дауыл өтсе –
Сенiң жаның
Алай-дүлейлi
Шаңға айналады.
Елiң жараланса
Сенiң сөздерiң –
Сорғалаған –
Қанға айналады.
Жарылыстардан
Далам
Айырылып, жыртылып жатқанда;
Үмiтiм
Кесiлiп, қырқылып жатқанда –
Айтып жыладың
Қиянат, зорлықты.
«Заман-ай» деп зарлаған
Алтайдан шыққан дауысың
Алатауды жылатып,
Атырауды толқытты.
Шемен боп қатқан
Шердiң түйiнiн
Шешiп жүргендейсiң.
Аспандағы
Бұлттармен бiрге
Көшiп жүргендейсiң.
Сөнiп қалған оттарды
Жағып жатқандайсың.
Ертiс пен Едiлге қосылып
Ағып жатқандайсың.
Жалалы сөз күнi
Қайғыдай боп
Қабарып тұрасың.
Жауыңның қылта тұсына
Жебедей болып
Қадалып тұрасың.
Оңаша қалсаң
Лапылдап жатқан жалын мен
От лақтырып жатқан
Жарқылға толасың.
Шарқ ұрып ұшасың!
Қонсаң да –
Томарға емес –
Шағала құс құсап
Толқынға қонасың.
Күлсең де
Күрсiнiп күлесiң!
Жүрсең де
Жердiң шетiнде,
Желдiң өтiнде жүресiң!
Өйткенi заманың
Орай да борай соғып тұр.
Тағдырың солай болып тұр,
Ұлықбек!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әлсіздік

  • 0
  • 0

Әл жоқ,
Бойымдағы –
Тастарды жаңғақтай шағатын! –
Күш, қуатым

Толық

Түнгі аэропорт

  • 0
  • 0

Азат болып бұл жерде сан ойлардан
сан тағдырға құнығып қарайды адам:
табысу мен қоштасу, күлу, жылау,
абыр-сабыр асығыс бар айналаң.

Толық

Зират үстіндегі жаңбыр

  • 0
  • 0

Аспан да бұлтын қуып бiр
осынау тұсқа жинапты.
Ақ нөсер төпеп құйып тұр
үстiне мұңлы зираттың.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар