Өлең, жыр, ақындар

Есалаң шақ

  • 24.06.2022
  • 0
  • 0
  • 273
Iздеп шыққан —
Бiр кездегi! —
Жерұйығым да жоқ,
Кермиығым да жоқ,
Шалқұйрығым да жоқ,
Бай қиырым да жоқ.
Жылан жалағандай
Тап-такыр
Айдалада тұрмын.
Аспандағы ай
Омырылып сынып
Шашылып жатты.
Көне қорымдағы
Қаптаған молалар —
Күңiренiп! —
Көтерiлiп-басылып жатты.
Инедей суық
Әлдебiр ызыңнан
Миым шаншып,
Құлағым тұнады...
Көне қыстау жақтан
Кәрi байғыз жылады...
Аспаннан
Әлдебiр мүнкiген нәрсе
Жапалақтап түстi.
Күйген жапырақтар құсап
Қап-қара
Жарқанаттар ұшты.
Табанымның асты –
Менi көмгiсi кеп
Аяғыма оратылған
Құм сияқты.
Дәл қасымнан
Тұяқтары сыртылдап
Бақылдаған әлдене өттi.
Өзi көрiнбейдi.
Жын сияқты...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өлең жазған

  • 0
  • 0

Өлең жазған –
сөз бен сөздi құраған,
сырт жүретiн күпiршiлiк, күнәдан
атаққа ие,

Толық

Бұлттар

  • 0
  • 0

Көлегейлеп Алатаудың асқарын
бұлт бiткен бiрiн-бiрi жастанып,
аунақшиды тас төбемде,
бейне бiр

Толық

Тоналған орман

  • 0
  • 0

Тағы, мiне, жаным менiң сұрапыл.
Тағы, мiне, сынған-сынды мұратым...
Дәл осы бiр,
дәл осы бiр аңғарда

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер