Өлең, жыр, ақындар

Есалаң шақ

  • 24.06.2022
  • 0
  • 0
  • 349
Iздеп шыққан —
Бiр кездегi! —
Жерұйығым да жоқ,
Кермиығым да жоқ,
Шалқұйрығым да жоқ,
Бай қиырым да жоқ.
Жылан жалағандай
Тап-такыр
Айдалада тұрмын.
Аспандағы ай
Омырылып сынып
Шашылып жатты.
Көне қорымдағы
Қаптаған молалар —
Күңiренiп! —
Көтерiлiп-басылып жатты.
Инедей суық
Әлдебiр ызыңнан
Миым шаншып,
Құлағым тұнады...
Көне қыстау жақтан
Кәрi байғыз жылады...
Аспаннан
Әлдебiр мүнкiген нәрсе
Жапалақтап түстi.
Күйген жапырақтар құсап
Қап-қара
Жарқанаттар ұшты.
Табанымның асты –
Менi көмгiсi кеп
Аяғыма оратылған
Құм сияқты.
Дәл қасымнан
Тұяқтары сыртылдап
Бақылдаған әлдене өттi.
Өзi көрiнбейдi.
Жын сияқты...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ызалы адам

  • 0
  • 0

Бұлтты түндей боп
Тұнжырайды да отырады.
Қабағын түйiп,
Тiсiн шықырлатып

Толық

«Бекет ата» басында

  • 0
  • 0

Астасатын Үстiрттiң қиырымен,
басталатын алып ой бүйiрiнен, –
«Бекет ата» басында арқар деген
үйiрiмен жүредi

Толық

Астам

  • 0
  • 0

Айналаны,
ортаны сезiнбедi.
Құбылысты тұсады сезiмдегi.
Бұл өмiрде,

Толық

Қарап көріңіз