Өлең, жыр, ақындар

Жазғы жаңбыр

  • 11.12.2020
  • 0
  • 0
  • 1966
Тілеп сусын тұрды шілде,
Шегірткесі шырылдап.
Түсінгендей сол бір тілге,
Шықты сұр бұлт қырындап.
Тамды тамшы кербез жерге,
Жаққан опа тозаңнан.
Қалды тамшы ұқсап меңге
Жер бетінде бозарған.
Жауынға мен кеуде тостым,
Басылсын деп аптабы.
Кәдімгідей қара-қошқыл
Бұлт аспанда қаптады.
Шаңқай түстің отты лебі
Тамшылатты бұлттан тер
Жүкті әйелдей секпілденді
Қыз әлпеттес құба бел.
Бусанды да байтақ өңір
Жатты демін зорға алып.
Табиғаттай қара-қоңыр
Тұрдым мен де толғанып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақбикеш

  • 0
  • 0

Көк орай, солқылдақ саз Жеті Қоңыр,
Арқаның ақ селеулі шеті Қоңыр.
Қалың ел шеңбер-шеңбер отыр сыңсып,
Күйіндей табиғаттың шертіп өмір.

Толық

Хош, өлең!

  • 0
  • 0

Бесікте әжем мені әлдиледі,
Өлеңге болдым іңкәр содан бері.
Анамның ақ сүтіне ырзамын мен,
Ғаламға көзқарасым өзгергені.

Толық

Жаннаға!

  • 0
  • 0

«Ауырады жүрегім» дейсің, жаным,
Айтпасаң да түсіңнен кейпің мәлім.
Әкеңнің де сыздайды ет-жүрегі,
Ұлиды іші, мұздайды, текке үреді.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар