Өлең, жыр, ақындар

Жазғы жаңбыр

  • 11.12.2020
  • 0
  • 0
  • 1873
Тілеп сусын тұрды шілде,
Шегірткесі шырылдап.
Түсінгендей сол бір тілге,
Шықты сұр бұлт қырындап.
Тамды тамшы кербез жерге,
Жаққан опа тозаңнан.
Қалды тамшы ұқсап меңге
Жер бетінде бозарған.
Жауынға мен кеуде тостым,
Басылсын деп аптабы.
Кәдімгідей қара-қошқыл
Бұлт аспанда қаптады.
Шаңқай түстің отты лебі
Тамшылатты бұлттан тер
Жүкті әйелдей секпілденді
Қыз әлпеттес құба бел.
Бусанды да байтақ өңір
Жатты демін зорға алып.
Табиғаттай қара-қоңыр
Тұрдым мен де толғанып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алмаға

  • 0
  • 0

«Әлімқүлиха» деймін мен еркелетіп,
Көргенім жоқ еркеме әсте зекіп.
Кім екенін әкеңнің білерсің соң,
Оқығанда өлеңін сен ержетіп.

Толық

Қоңыр жел

  • 0
  • 0

Соқшы уілдеп толастамай, қоңыр жел,
Бұлдырасын көз ұшында құба бел.
Жауар бұлтты күшің жетпес айдауға,
Сен емессің қара дауыл бейне сел.

Толық

Жинағым тұңғыш

  • 0
  • 0

Жинағым тұңғыш – «Сапар»-дан
Ыстығы маған осы жыр.
Қалсам да кейде қатардан,
Жырымды әркім айтып жүр.

Толық

Қарап көріңіз