Оққа ұшқан ақын
- 0
- 0
Ақын өлді! – құл боп арға,
Ұшты оққа. Улады өсек.
Кек ала алмай кетті арманда,
Асқақ басын жерге төсеп!..
Жазғы жаңбыр
Тілеп сусын тұрды шілде,Шегірткесі шырылдап.
Түсінгендей сол бір тілге,
Шықты сұр бұлт қырындап.
Тамды тамшы кербез жерге,
Жаққан опа тозаңнан.
Қалды тамшы ұқсап меңге
Жер бетінде бозарған.
Жауынға мен кеуде тостым,
Басылсын деп аптабы.
Кәдімгідей қара-қошқыл
Бұлт аспанда қаптады.
Шаңқай түстің отты лебі
Тамшылатты бұлттан тер
Жүкті әйелдей секпілденді
Қыз әлпеттес құба бел.
Бусанды да байтақ өңір
Жатты демін зорға алып.
Табиғаттай қара-қоңыр
Тұрдым мен де толғанып.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Қаратау өрнектері
- 0
- 0
Қаратау – мәңгіліктің белгісі ғой,
Мен көрген – бертіндегі елдісі ғой.
Жаңарған елу жылда елде арман жоқ,
Жоқтарым – ежелгінің шерлісі ғой.
-
- Архимед
- Оноре де Бальзак
- Александр Пушкин
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі