Ақиқатты соттау
Сүттей аппақ,
Сәуледей нұрлы Ақиқат
Қамауға түсті.
... Сол кезде
Әне бір оңбаған
Мас болып
Елтаңбаны былғап,
Жалауға құсты...
Бірақ оған —
Мынаусы сұмдық қой! – деп
Ешкім де мән бермеді.
(Өйткені жұрттың
Ол бір сәтте
Ары мен намысы
Өлген еді).
Бәрі жабылып
Ақиқатты ортаға ап
Сабап жатты:
Қолын қайырып сабады,
Жағын айырып сабады,
Жындай құтырып сабады,
Терісін сыпырып сабады.
Бірақ Ақиқат,
Тұла бойынан
Қып-қызыл қан
Сорғалап тұрса да,
Айтқанынан қайтпай қойды.
Күткен сөздерін
Айтпай қойды.
Сонда да – Оған! –
Сүйрелеп апарып
Соттың алдында
Жала жапты...
... Қанаттарын
Өрт шарпыған,
Көздерінен
Жас сорғалаған
Аппақ періштелер
Осы бір елден –
Сыңсып жылап! –
Безіп бара жатты.
- Ахмет Байтұрсынұлы
- Әлихан Бөкейханов
- Мұстафа Шоқай
- Шоқан Уәлиханов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі