Өлең, жыр, ақындар

Неге екенін білмеймін

  • 25.06.2022
  • 0
  • 0
  • 541
Жалаңаш қолыммен
Аспанда
Шатырлап жатқан
Найзағайлардың бұтақтарын
Ұстап алғандай
Сілкініп тұрмын.
(Мына өмірдің
Ыбын да,
Қыбын да табам деу
Түлкілік ұғым.)
Мен қазір
Сілкініп тұрмын!
Сонан кейін- ақ
Өзімді өзім
Бұтарлап, бұтарлап
Отқа жақтым:
Пышыр- пышыр етіп
Қып- қызыл
Шоқта жаттым.
Оттан шықтым да
Анамен де шабыстым,
Мынамен де шабыстым.
Оларды қоя сап
Албастымен де алыстым,
Жындармен де алыстым.
Кенеттен
Дүниенің
Алапат күркірінен
Құлақ тұнды.
Ал жаным—
Неге екенін білмеймін—
Жаңбырдай егіліп
Жылап тұрды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тирде

  • 0
  • 0

«Ондыққа»
Қара шегедей
Қадаймыз деп оқтарды
Жұрттарды басқа елемей

Толық

Күндердің күнінде

  • 0
  • 0

Өмiрге құштар ақын,
Жан-жүрегiн
Қайғы-мұң қысқан ақын,
Күндердiң күнiнде –

Толық

Қобыландым қолбала болды

  • 0
  • 0

Сойым мен кескегiм
Жыртылған қайыққа
Ескек болды.
Қобыландым қолбала,

Толық

Қарап көріңіз