Өлең, жыр, ақындар

Неге екенін білмеймін

  • 25.06.2022
  • 0
  • 0
  • 523
Жалаңаш қолыммен
Аспанда
Шатырлап жатқан
Найзағайлардың бұтақтарын
Ұстап алғандай
Сілкініп тұрмын.
(Мына өмірдің
Ыбын да,
Қыбын да табам деу
Түлкілік ұғым.)
Мен қазір
Сілкініп тұрмын!
Сонан кейін- ақ
Өзімді өзім
Бұтарлап, бұтарлап
Отқа жақтым:
Пышыр- пышыр етіп
Қып- қызыл
Шоқта жаттым.
Оттан шықтым да
Анамен де шабыстым,
Мынамен де шабыстым.
Оларды қоя сап
Албастымен де алыстым,
Жындармен де алыстым.
Кенеттен
Дүниенің
Алапат күркірінен
Құлақ тұнды.
Ал жаным—
Неге екенін білмеймін—
Жаңбырдай егіліп
Жылап тұрды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көкпар

  • 0
  • 0

Ортаға көкпар тасталды.
Сұрапыл дода басталды.
Жұрт бiткен
Көкпарға лап қойды.

Толық

Жалғыз бала

  • 1
  • 0

Дүниенi шабыт қып
түргiзетiн iргеңдi,
жас отауды жарық қып
балпанақтай ұл келдi.

Толық

Адамдар

  • 0
  • 0

Күнiн көрiп амалдап,
тiршiлiктен қалыс қап,
бара жатыр адамдар
бiр-бiрiнен алыстап.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар