Жалғыз ағаш

Апыр-ау,
Неткен қуат,
Неткен қайрат бұл!
Діңгегі отау үйдей,
Бұтақтары бақандай,
Жапырақтары
Палуанның алақанындай
Алып ағаш
Иен даланы
Жалғыз өзі
Жайлап тұр!
(Құдай берген
Айбат бұл!)
Бір өзі
Тұтас бір әлем,
Тұтас бір тірлік,
Тұтас бір жалған сияқты.
Күн менен Айды да,
Төбе мен сайды да,
Көктегі бұлттарды да,
Желдерді де,
Еңіс пен өрлерді де
Бір өзі меншіктеп
Алған сияқты.
Кеш болса
Өзінің алып бойына
Бар құсты
Жиып алады...
... қыста-аппақ тон.
Ал жазда —
Жап- жасыл шапан
Киіп алады.
Жауынды күндері
Тұла бойынан
Су сорғалап
Теңселіп,
Теңселіп,
Теңселіп,
Уылдап-шуылдап
Дабыл қағады.
Дауылды күндері
Қанаттарын жайып жіберіп
Бүкіл даланы
Көтеріп алып кетердей
Қомданып,
Қомданып,
Қомданып
Қайтадан дамыл табады.
... Осы бір ағашқа
Тәнті боп
Сан жанып,
Сан қыздық...
... Апыр-ай,
Неткен ірі,
Неткен
Ұлы жалғыздық!

---