Аңыз
- 0
- 0
Кең даламды кемiтiп
дедiң-ау сен: құла түз.
Тыңдатқызар елiтiп
құла түзде тұнып тұр
Күзгі жел және ағаштар
Күзгі қара желҮйіре ұйтқытып
Оңын да, солын да
Бұрқырап соғуда.
Сол желден
Алау-далау боп
Бұлқынған ағаштар
Мына заманның
Қатерін ұққандай.
Ақыры
Шыдай алмастан
Ереуіл жасап
Шеруге шыққандай.
Осы бір желдің қала мен
Қара жер үстін
Қарала шаңға
Көмгендерін-ай...
Ызаға булығып
Шеруге шыққан
Тізілген ағаштардың
Иір-иір білектерін
Оңды-солды
Сермеулерін-ай...
Қара жел суығы
Сүйекті шағып,
Өңменнен өтіп барады...
Шұбырған ағаштар
Көше бойымен,
Қолдарын сермелеп
Орталық алаңға
Алау-далау боп
Жұлқынып кетіп барады...
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Қарлығаш
Үш би туралы монолог -
мама тралалело и патапима
Где мои дети -
Жайлаубаева Дарынгул
Катты адемы
-
-
-
-
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі