Алатау батырдың шайқасқа түсер алдындағы сәті

Алатау батыр
Кеше түнде
Түс көріп еді.
Түсінде
Бір түрлі іс көріп еді:
Бас жағы
Үрлеген шоқтай
Қып-қызыл
Ұзын сұр жылан
Ақ қалпағын
Орап алыпты...
Қыбырлаған
Құрт-құмырсқалар
Жан-жағынан
Қамап алыпты...
...Шошып оянған батыр
Бір смұмдықтың
Келгенін біліп,
Белін буып
Бес қаруын асынды.
Әруқтарға сиынып,
Алла тағалаға
Бас ұрды.
Жер тарпып тұрған
Наршолағына ер салды.
Жан-жағына қарап
Жар салды:
“Ал Көкті!” дегенде
Сол жағы жеңілдеді.
“Сүмбіле сыңарсыз
Қоңыр ата” дегенде
Оң жағы жеңілдеді.
Наршолаққа мінгенде
Қос иығы
Қунап сала берді.
Жан-жағына
Қарап еді...
Қаптаған халықты
Жаңа көрді...
Сонан кейін
“Ұрқа Сабулай
Білекті Шыңғыс қаған” деп
Ұрандады.
Сол ұранды есіткен
Қалың жұрт
Толқып теңселіп
Орындарында
Тұра алмады...
Сол бір кезде
Алапат
Құйын көтеріліп
Кілт басылды.
Көк дабыл семсерін
Қаратаудың
Қара тасына
Жанып еді –
Алды ашылды.
“Ия, әруақ,”
Деген кезінде
Қаптаған қалың жау
Аласарып бара жатты...
...Алатау батыр
Наршолақтың үстінде –
Өз жолын! –
Елден ерекше
Дара салып бара жатты.
...Е, Алла тағала,
Жолын бере гөр!

---