Өлең, жыр, ақындар

Тұңғыш жаз

  • 10.07.2022
  • 0
  • 0
  • 424
Зор меже жеті жылдық тұңғыш жазы
Гүліңдей қырдың қызыл ту ұстады,
Құйылтып көкірегінен дән маржанын
Тың дала күнге еркелеп тыныстады.
Көз тартып қырда қала орнағаны,
Зәулім үй, жаңа завод тұлғалары,
Көк бойлай көк жазықтан созды мойнын
Магнит алыбының домналары.
Осы бір ұлы белес кезеңдегі
Өмірдің көркіне ел безенгені
Шақырып шабытты жыр, жатыр тағы
Ойнақтап ойда, қырда өзендері...
Жайнаған жазғы дала кең өлкесі,
Жартастан көтеріліп көк еркесі
Сілкініп ұшқан бүркіт қанатының
Қалықтап жерде ойнаған көлеңкесі...
Жайлауға жайылған қой жүр сән беріп,
Құйрығы дөңгеленіп керсеңденіп,
Бұйра жүн қозылардың жұмыр жоны
Секілді түркпен, киген сенсең бөрік!
Бір дөңде маңдайынан сүртіл терін,
Атының тартып басын іркіп кейін,
Шалғынға жайып қойын тұр қарт шопан,
Қараған шың басынан бүркіттейін.

1959



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сөнбес жарық

  • 0
  • 0

Күн шықпай ма орнынан?
Таң арайлап атқанда,
Оны сөнді дер ме адам,
Көкжиекке батқанда

Толық

Теңізге

  • 0
  • 0

Қош бол, дарқан тілсіз күш,
Ақырғы рет алдымнан
Жарқырап, орғып көк толқын
Тәкаббар сұлу бұлқынған.

Толық

Ақын мен бұлбұл

  • 0
  • 0

Ойды оятар бұлбұл дейді сайрағыш,
Сонда, ақыннан болған ба ол ойлағыш?
Бұлбұл – гүлдің, ақын – елдің еркесі,
Ақын болсаң, жан толқыта, самғай ұш!

Толық

Қарап көріңіз