Қыр қысы

Қыс келді
Қырдан қалап ақ қала
Қырау қабақ қыс келді,
Қыр аязға қақтала
Қақап суық түсті енді.
Қар моншағын шашқандай
Қара жерге себелеп
Жауса — бейне ұшқандай
Ақ қанатты көбелек,
Жапырақтардың тізілген
Сезе қалып тоңғанын,
Кәрі әже қыс кигізген
Қардан тоқып қолғабын.
Мойнына орап тал қайың
Бөкебайын ақ мамық,
Кең шолып қыс аймағын
Атырапты жатты алып.
Кеште, я таң атарда
Қар үстіне қар жауып,
Жүр малшылар отарда
Көк маяға мал жайып.
Шиқылдаған не шана
Сықырлатып күртікті,
Қар күрегіш машина
Қар сыпырған ұқыпты.
Қысқы жолда ызғыған
Өткінші кей машина
Көрінеді, сызылған
Ізі қарда жосыла.
Қар жамылып мақтана
Жерден биік жатыр тау,
Ұсайды үйген мақтаға
Не деген қар, япыр-ау!
Әлде біздің алғалап
Ракета айға ұшқан
Қарды бұлттан саумалап
Жіберген бе алыстан?!
Ғажап емес о-дағы,
Қанатынан ақ қардың
Сәлем жолдап тұрғаны
Болар мүмкін деп қалдым.
Маңайымыз ұласқан
Меңсіз аппақ айнала,
Мөлдіреген көк аспан
Ұсайды шар айнаға.
Қараға шымқай көмілген
Қарасаң ақ шоқы әні,
Қойға жемі төгілген
Тұр отардың шопаны.

Күн шығарда
Жалап аспан әйнегін
Жалтыратып қар жуып,
Жалаң қағып келгенін
Көрдім аяз тым жуық.
Қырау кірпік ақпанды
Алып келген аяз да
Ақ кіріштей ақ қарды
Ұқсатам ақ қағазға.
Ақша қарға қоянның
Басқан ізі сызылған
Ақ қағазға қаламның
Өрнегіндей жазылған.
Ояна кеп ел түннен
Жайғарында шаруасын,
Көкжиектен ертеңмен
Шашып күрең шұғыласын
Көкте қызыл шапанын
Жамылып, от жақты күн,
Қар жалап күн шапағын
Ұйтқи соқты ақ құйын.
Қыс әмірін бұйырып
Сұп-суық жел ысқырып,
Жапан түзді иіріп
Тұрды қырда үскірік.
Тастап ноқат жерге ізді
Желген аңға еріп көр,
Алтын тармақ мүйізді
Жүр жел тұяқ киіктер...

Қысқы отарда
Мейлі, үскіре ессін жел,
Мойытар ма қыс төніп,
Қысты елей ме, өскен ел,
Бойын тұрса күш керіп.
Алыстағы отарда
Аяз ұрмай бір малын,
Шопан ұйықтап жатар ма
Алшы киген тұмағын.
Аязды бұл айларда
Жасай алмай ұрлығын,
Бүкің қаққан сайларда
Қысып қасқыр құйрығын.
Үйде шопан әжесі
Немересін тербетіп,
Ұйықтағанша кенжесі
Әлдилейді әндетіп.
Телеграф құр сымын
Жел ақырын шертеді,
Қоя тұрып ұршығын
Әже де әнге елтеді...
Бірдей деп ол отырды
Қысқы күн мен жазғы күн,
Тек, әйнектен оқиды
Қыстың қырау жазуын.

1960

---