Тыныштық
Сыр бермеуге үнсіз жүріп тырыстық,Жүрек, сезім, біздер іштей ұғыстық.
Жанарымда тұрған мұңым ып - ыстық,
Түсінеді, бізді үнемі тыныштық.
Көңіліме, артылғанда тілсіз жүк,
Түнгі аспанның келбетінен мұң сүздік.
Аршылғанда түнгі дерттің ақ жүзі,
Күндіз мені құтқаратын үнсіздік.
Қабағыма, түнгі мұңым ілінді,
Түнгі жұлдыз түсінесің тілімді.
Бөлісетін сырымменен шынымды,
Мен ұнатам қара түнек түнімді.
Авторы: Нұрбек Бекұлы
Пікірлер (2)
Пікір қалдырыңыз
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Ментай
Кушты -
Дамир
Ойланатын зат екен -
Охлеле охлила
Охлеле охлила
Нургул
Унсиздик деген жаксы шыгар, бирак ишиндегини сыртка шыгарган дурыс деп ойлаймын. Олен журекпен жазылганы коринип тур
Айша 9 12 2017
өлең қатты унады өте əдемі жазылған . əсіресе:-Түсінеді, бізді үнемі тыныштық. - деген жері тұра айтылған . Жақсы жазылған!