Әпкең барда

Әпкелеріме

Әпке - деген қандай жақсы,
Соңынан бір қалмайсың.
Киімін киіп,​ затын алып,
"Тез келем" - деп алдайсың.

Әпкең барда еркелеумен,
Көп жұмыстан қашасың.
Ұрса қалса, өкпелеумен,
Кей сырларын ашасың.

Жігіт-желең жолап кетсе,
Қызғанасың тас атып.
Шын жезделі болған кезде,
Қинайды тек қимастық.

Бақыт​ тілеп жатқа кеткен,
Жан әпкеңді сағынып...
Анда-мұнда бір көріссең,
Сырласарсың ағылып.

Әпкең барда алқып-шалқып,​
Қыдырасың жат елге.
Құдаша боп, төрге отырып,
Сый көресің өзгеше.

Шектен шыға пайдаланып,
Қамқорлығын көресің.
Дұрыс емес істеріңді,
Уақыт өте сезесің...!

Жас ұлғайып,​ қартайғанда,
Көп уайымдайды екенсің.
Еш қиындық көрмесе - деп,
Күн-түн дұға етесің...!

Аман болшы жан әпкелер,
Барлығыңды сүйемін.
Сендер аман жүрген үшін,
Зор бақытқа иемін!

Әрбіріңнің орның бөлек,
Әрқайсың бір жеке әлем.
Өздеріңмен өмір ғажап,
Бақыттымын мына мен!

---