Өлең, жыр, ақындар

Сәт

Сені өзіммен жерге көміп,
Бір тіріліп,бір өліп
Сүрудемін өмірді сенсіз
Мына тағдырға көніп.

Жүректі мендегі бір еткен
Жұбатар сірә,ешкім жоқ.
Уақытым менің құр өткен
Естелік еріп елес боп.

Басқа жан,неге олай бұл сезім?
Ұмыт болды мұңлы кездерім.
Сол бір минут- мәңгі өмір
Мәңгі бақыт,өзге еш сезбедім.

Сенің көзің түпсіз терең, сұм ғажайып тұңғиық.
Тіл байланды,алғандаймын көмейіме құм жиып
Естен кетпей тәтті үнің,бал ерінің,ендігі-
Кеткенің бе өзекті өртеп,жанарыма мұң құйып?

Бір мүмкіндік келеріне бар үміт,
Еніп тұр түске арагідік.
Бұл ғұмырда көзіңе бір ілінсем
Артыңа қарайлар ма ең бір кідіріп?

Бәрі бітті дегенге сене алмаймын,
Ойымда сен,музам да сен әрдайым.
Кернейді өкініш ойласам өзің жайлы
Жүрегімнің бөлшегін бере алмаймын.

Ұмыттым деп өзімді неге алдаймын,
Кіммен не істеп жатыр деп алаңдаймын.
Автор:өзім



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ғайып болмасаң

  • 0
  • 0

Сарқылып күшім таусылған шақта
Жанымнан сенсің табылған.
Қараңгы түнек,осы уақытта
Түсіндім,менмін жаңылған.

Толық

Сая

  • 0
  • 0

Қара тұман,дымқыл ауа басқанда
Ынта қалмас бір шаруа жасауға.
Түн жамылған өкініш - сейіліп ақ таңда
Жас жүрегім бостандықты аңсауда.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар