Сені мүлде ұмытуға бекіндім

Сені мүлде ұмытуға бекіндім,
жүрегімнен кетпей қойдың бірақ та,
сырқатымнан әдет қалған секілді,
жазылсам да асқынатын тұрақтап.

Ойламауды, еске алмауды шештім мен,
жүзіңді Күн елестетіп тұрғаны.
Айкезердей жарық көрмей кеткенмен,
Айдай көркің түн ұйқымды ұрлады.

Жібімедім, жылынбадым, мұзбын мен,
тағы көктем шақырса да шұрайлы.
Болашақтан күдерімді үздім мен,
шыбын жаным торға түскен сыңайлы.

Көңілімді ауытпадым өзгеге.
Алданбайды сағынышым неліктен?
Жан дүние тек өзіңді іздеген,
Арылмай тұр саған деген жеріктен.

Ержан Қабышұлы

---