Өлең, жыр, ақындар

Адамдығын өзінің түсінбеген

  • admin
  • 05.01.2024
  • 0
  • 0
  • 117
Адамдығын өзінің түсінбеген,
Кім сөйлесер түйсіксіз кісіңменен.
Ұлыққа да айтамыз кішік бол деп,
Болмай жатып қорқамын ісінгеннен.
Қанға сіңген олардың бір өнері,
Ісің түссе сыздана түнереді.
Әлде көрсе – майысып, маймаң басып,
Әлсіз көрсе – талтаңдап шіренеді.
Осы шығар кертартпа, пендешілік,
Пенде атын бүркенген кем бе есірік.
Сен кешіріп, ағайын, осыларды,
Не болады, айтпасам, мен кешіріп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шаттанып бірге шалқыған

  • 0
  • 0

Шаттанып бірге шалқыған,
Келер ме қайтып дәурен-ай?
«Жаным» деп жаны балқыған,
Қай жерде жүрсің, сәулем-ай?

Толық

Оңашада

  • 0
  • 0

Бақытты боп тудым ба?
Бақытсыз боп тудым ба?
Екі арасы белгісіз.
Сүйінгенде бұл өмір,

Толық

Сар дала

  • 0
  • 0

Сар дала, сағым жортқан, құба белім,
Қия алмай мойнымдағы бұра бердім.
Кір жуып, кіндік қаны саған тамған,
Бабамның бабасының тұрағы едің.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер