Өлең, жыр, ақындар

Адамдығын өзінің түсінбеген

  • admin
  • 05.01.2024
  • 0
  • 0
  • 271
Адамдығын өзінің түсінбеген,
Кім сөйлесер түйсіксіз кісіңменен.
Ұлыққа да айтамыз кішік бол деп,
Болмай жатып қорқамын ісінгеннен.
Қанға сіңген олардың бір өнері,
Ісің түссе сыздана түнереді.
Әлде көрсе – майысып, маймаң басып,
Әлсіз көрсе – талтаңдап шіренеді.
Осы шығар кертартпа, пендешілік,
Пенде атын бүркенген кем бе есірік.
Сен кешіріп, ағайын, осыларды,
Не болады, айтпасам, мен кешіріп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бәйге

  • 0
  • 0

Егіліп келем, көзімнің жасы төгіліп,
Тебініп келем, ақ боран шаңға көміліп.
Япырым-ау, неге ұшпайды құс боп жығылғыр,
Жазылып бауыры, қолтығы бырт-бырт сөгіліп.

Толық

Қыз өсіріп отырмыз, ұл өсіріп

  • 0
  • 0

Қыз өсіріп отырмыз, ұл өсіріп,
Жібек баудай бәрі де тұр есіліп.
Мен ақын да, сен қазір батыр ана,
Көңілімізді бұл бақыт жүр өсіріп.

Толық

Өрт Қасым

  • 0
  • 0

Өрт Қасым,
Дауыл Қасым,
Ақын Қасым,
Көгіңде поэзия – жасын Қасым.

Толық

Қарап көріңіз