Өлең, жыр, ақындар

Адамдығын өзінің түсінбеген

  • admin
  • 05.01.2024
  • 0
  • 0
  • 176
Адамдығын өзінің түсінбеген,
Кім сөйлесер түйсіксіз кісіңменен.
Ұлыққа да айтамыз кішік бол деп,
Болмай жатып қорқамын ісінгеннен.
Қанға сіңген олардың бір өнері,
Ісің түссе сыздана түнереді.
Әлде көрсе – майысып, маймаң басып,
Әлсіз көрсе – талтаңдап шіренеді.
Осы шығар кертартпа, пендешілік,
Пенде атын бүркенген кем бе есірік.
Сен кешіріп, ағайын, осыларды,
Не болады, айтпасам, мен кешіріп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Таусылды төзімім де, тағатым да

  • 0
  • 0

Таусылды төзімім де, тағатым да,
Талпынып саған қиял қанатында.
Арманда сені ойлаумен өтті-ау жастық,
Жүргендей өң мен түстің арасында.

Толық

Тілек

  • 0
  • 0

Кім болсаң да, қуанам болғаныңа,
Болғаныңа – тұғырға қонғаныңа.
Адам түгіл ағаштың жапырағы,
Табан асты жатпасын жолда мына.

Толық

Лаулап жанып жүргенде

  • 0
  • 0

Лаулап жанып жүргенде,
Заулап өмір өтіпті.
Көктемім де, жазым да,
Көзден ұшып кетіпті.

Толық

Қарап көріңіз