Өлең, жыр, ақындар

Айдарымнан сенсіз жел есілмеді

  • admin
  • 08.01.2024
  • 0
  • 0
  • 265
Кіндік қаным тамған жер, кешір мені,
Сыртта жүрдім тұсауым кесілгелі.
Жер бетінің жүрсем де қай шетінде,
Айдарымнан сенсіз жел есілмеді.
Көп жыл өтті-ау өзіңнен кеткеніме,
Жол қоржынын байлап ап бөктеріме.
Шиырладым сардала, сан қаланы,
Риза болған жан бар ма өткеніне?
Алпыс жастың алдымда баспалдағы,
Артта қалды құзар шың асқарлары.
Сағынышты сазды жыр саған арнап,
Жанарымнан қаншама жас парлады?
Барыс жылы наурыздың бесі күні,
Аштым сенің, туған жер, есігіңді.
Алты ай бұрын қойыпты қайран әкем,
«Жарылқасын болсын» деп, есімімді.
Сары таңы наурыздың атқан кезде.
Бозторғайлар шырылдап жатқан кезде.
Мен де кеппін шырылдап, шығыстан күн,
Шұғыласын әлемге шашқан кезде.
Жырын құйып бозторғай жүрегіме,
«Ақын ет» деп, Алладан тіледі ме?
Өлең айттым келгенде жеті жасқа,
Жөргегімде жеті рет түледім де.
Содан бері, туған жер, ақыныңмын,
Тасқа салсаң таймайтын асылыңмын.
Жүрек қаны, көзімнің жасыменен,
Қасіретін жазамын ғасырымның.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қою керек еркеліктің барлығын

  • 0
  • 0

Қою керек еркеліктің барлығын,
Жақындады жасамыс шақ, жарлы күн.
Бойдан қуат, буыныңнан әл кетсе,
Кімге керек, серілігің, салдығың?

Толық

Қарашы мына күннің түнерісін

  • 0
  • 0

Қарашы мына күннің түнерісін,
Кетпек пе тып-типыл ғып гүл өрісің!
Жарықтық, жадырағын, ертең мейрам,
Халықтың қара құрым тілегі үшін,

Толық

Ақ сапар алдында

  • 0
  • 0

Сар дала, сағым жортқан, құба белім,
Қия алмай мойынымды бұра бердім.
Кір жуып, кіндік қаны саған тамған,
Бабамның бабасының тұрағы едің.

Толық

Қарап көріңіз