Сөз басы
- 0
- 0
Бірде менің бала бейнем, бал шағым,
Іздеп келіп, үнсіз жанар қадады.
Сөзге ермеген серуенде қанша күн,
Сыр ашпады сол бір жұмбақ жамалы.
Көбелек жегілген күймеге айналу,
Желіккен желдің де арманы.
Есімнен адаса еске алдым мен оны.
Түйсіктің түбінде гүлдерде ой һəм алғаш,
Кірпігімізге асылған қоңыраулар зарында,
Айтылмаған сөздердің өлімінде өксіген,
Һәм сол сөздің толқынды кеңістігі ішінде,
Балшық кешкен атымен рыцарь бағыт түзейді.
Саят
Жаксы