Жан досым мені ұмытпа

Шалғайда шаршап жүрсең де,
Боранда, желде, суықта.
Хан сарайға кірсең де,
Қараша үйді ұмытпа.
Ыршыған асау секілді,
Көнбей жүр өмір ырыққа.
Жүрегі жамау жетімді,
Жырақта жүрген ұмытпа.
Думанды-тойда шалқыған,
Тост алсаң, толқып тұрып та.
Аруды көрсең балқыған,
Бозбала кезді ұмытпа.
Жоқ емес жауың байқасаң,
Жүргені қанша бұғып та.
Күн туса бір айқасар,
Семсерің менмін ұмытпа.
Заманда мынау қысылшаң,
Жарамсақ жанды жуытпа.
Жарыңа гүлді ұсынсаң,
Жаным-ау деуді ұмытпа.
Анаңнан артық жан барма,
Ауылға жолды ұмытпа.
Қамшыдай қысқа ғұмырда,
Жан досым мені ұмытпа.

---