Өлең, жыр, ақындар

Таң атқанда

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 4841
Ақырын күліп таң атқанда,
Көк атылас жамылып.
Кең даланы оятқанда,
Таң дабылы қағылып.
Көрем сонда өз елімнің
Асқар таудай табысын.
Көрем сонда өзенімнің
Алып қашқан ағысын.
Көрем сонда мұнар тартқан
Туған жердің шыңдарын.
Жапырағын жайып жатқан,
Қалың орман нуларын.
Көрем сонда колхоз қызын,
Тал құрығын қолға алған.
Көрем оның нұрлы жүзін,
Ел бақытын ойланған.
Көрем сонда диқан қартты,
Баптап жүрген егінін.
Көрем сонда мархабатты
Бүкіл елдің өмірін.
Ақырын күліп таң атқанда,
Көз жіберем ертемен.
Тамашалап таң кете алмай,
Тұрады екен өлкеден.
1949
* * *
Өлеңім сырласатын серігімсің,
Өзіммен бірге жасар өмірімсің.
Адамзат жүрегіме үңілгенде,
Әр уақыт сен арқылы мені білсін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күләш

  • 0
  • 0

Қазақтың көзін жұмды бұлбұл қызы,
Үзілді сабағынан гүл қырмызы.
Жарқ етіп көрінді де ағып түсті,
Алматы аспанының бір жұлдызы.

Толық

Сороть—пушкин өзені

  • 0
  • 0

Өлең-жырдың өзегі —
Міне, бұл Пушкин жері,
Сороть — Пушкин өзені,
Маленец — Пушкин көлі.

Толық

163 атқыштар полкі

  • 0
  • 0

Уж враг отступает пред вашим полком,
Какое блаженство быть храбрым бойцом!..
Гете.
Құшағында жанып жатқан орманның,

Толық

Қарап көріңіз