Өлең, жыр, ақындар

Не үшін

Көңілімде бір мұң барын жасырдым,
Сезімдерден шаршағасын басылдым.
Жанымдағы адамдардан суынған,
Ей, жүрегім… шаршадың ау шаршадым.

Жақын жанды алыстаған дос қылдым,
Айта алмадым, бәрін іштен бос қырдым.
Үнсіз жүрдім, үндемедім ешкімге,
Үнсіздігім мені неге тас қылдың?

Анау-мынау, өткенді сұрай берме!
Осы неге жылату ұнайды елге?
Анық басып, асықпай жетем әлі,
Ей жүрегім, бұл сынақтан құлай көрме!

Кешіре алмай, мен де кейде шаршадым,
Жақсы көріп, жырақ кеттім, қанша күн…
Алыстау — бұл өкпе емес, бұл — амалым,
Жақын болып көрінгенмен, алшағым…



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сағымдай сағыныш

  • 0
  • 0

Көңілімді тұмшалады түн тыныш,
Сөздеріңнің жоғалғандай шындығы.
Бөтен көзге сен жымиып тұрғанда,
Жанарымнан кетіп жатты бір жарық.

Толық

Ай мен үміт

  • 0
  • 0

Сен мені дос көрдің, мен болсам – үміт,
Көзімде от жанып, ішімде жыр үні шық.
Сен үшін күлкі – жай ғана сәт еді,
Мен үшін сол күлкі – мәңгілік тыныштық.

Толық

Сағымдай бұлдырадың

  • 1
  • 0

Сағымдай бұлдырадың көктемгі таң,
Жарқ етіп, сөндің лезде - тұнжыр бір ән.
Көңілге кіргеніңмен көзге жатсың,
Сезімнің шырағын сен өзің жақтың.

Толық

Қарап көріңіз