Кеш мені

Шын бақытын сүйіп тапқан бұл ғалам да,
Махаббат дертінен мен де қапы қалам ба?
Мен де бәлкім ғашық пенде шығармын,
Бұл әлем де теңдесі жоқ сұлу адамға!

Ай туады, бұлт көшеді Көктөбе де,
Махаббат бұл ескертпейді келер де,
Жүректегі саған арналған сезімім,
Тасып тұрмақ, сыймай жатса өлем бе?

Бір қуаныш, бір қайғысыз кетпейді,
Саған ғашық мендей азап шекпейді,
Шын махаббат көрсетейін дегенде,
Өзгелердің көзқарасы шектейді.

Сағы сынған қашқын жандай күйдемін,
Қап бұл жолы да түбегейлі күйредім.
Жұрт алдында жалғыз қалып қалғандай,
Сөз де түйе, ал ісім де түймемін.

Қырым бар ма, ел тамсанар, таңғалар?
Сырым бар ма, ақиқатқа алданар?
Қарсы болса сүйгеніме көп адам,
Сүйретіліп, амалым жоқ қолданар.

Тырысамын, қатарымнан қалмадым,
Тырысқанмен бақыт бере алмадым,
Жақсы жігіт барын берсе қолдағы,
Ал мен сорлы өлең ғана арнадым.

Кеш мені уақытыңды ұрласам,
Кеш мені өз сөзімде тұрмасам.
Лайық көрмей сені мендей сорлыға
Өз-өзіммен жексұрындай сырласам…

Мейлі өтсін, күн айналып түнменен,
Сені ойлап, көп күрсінем түнде мен,
Неге ешкім, қос көзіме қарап-ақ,
Саған ғашық екенімді көрмеген?

---