Өлең, жыр, ақындар

Дарын мен Қарын (Мысал)

Дарын мен Қарын
(Мысал)

Қарынға Дарын жолықты, Күнәсін айтпақ болыпты. Бұған бір тоқтау салмаса, Құртар деп елді қорықты.

Дарын: Қамын ойлап қарынның Жұтқан сайын тарылдың. Қалтасын қағып халықтың Адамдықтан айрылдың.

Қарын: Адалмын деп мақтанба, Арамдықтан сақтанба. Қаламас ешкім шындықты, Өз қамын ойлап жатқанда.

Дарын: Тасыма, Қарын, тасыма, Қиын кез туар басыңа. Сонда сен маған келерсін, Басыңды иіп қасыма.

Қарын: Баршаға мәлім атағым, Басқада жоқ шатағым. Ебін тауып, екі асап, Шырт түкіріп жатамын.

Дарын: Қойсаңшы, Қарын, қойсаңшы, Қанағат қылып тойсаңшы. Сырт көзбен қарап өзіне, Ісіне қылған ой салшы.

Өз ұлтын сүйер Дарындар, Еңбекпен өсіп жалындар. Ұрпағына не берер, Тойымсыз болған Қарындар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз