Өлең, жыр, ақындар

Майдандас досқа хат

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2824
Уа, досым, олпы-солпы сол қалпыммын,
Мен үшін керегі жоқ зор даңқыңның.
Емеспін ефрейтор я сержант,
Өлеңнің қарапайым солдатымын.
Майданның кеткен бір кез оғы жыртып,
Бүгілген саусақтарым, қолым тыртық.
Түндерде тулап соғып тыншымайды,
Жүрегім жыр жолына болып ынтық.
Соғыстың кетсе де еріп суық қары,
Ол күнді жаным әлі үмытпады.
Сырқырап сала берер жаралы қол,
Ойнаса Алатаудың бұлттары.
Бірақ та зырылдаған жүйрік қалам,
Жырымды оятады ұйықтаған.
Кетеді күн еңкейіп бөлмеме кеп,
Қуатты шұғыласын құйып маған.
Демеймін жаралы едім, бітініп ем,
Демеймін барлығын мен бітіріп ем.
Сондықтан түндер бойы ой ұшады,
Бұрқырап темекінің түтінімен.
1956



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аэростат туралы жыр

  • 0
  • 0

Түтеген оқ, түсетіндей көк құлап,
Оңнан, солдан ұрып жатыр соққылап,
— Икс жиырма, игрик бес — координат
Нысана — жүз алпыс жеті,

Толық

Сарғайып таң атқан шақта

  • 0
  • 0

(Сәбитке)
Сарғайып таң атқан шақта,
Әлем әлі қалғыған.
Ақын ойы шартарапта,

Толық

Гиссар

  • 0
  • 0

Гиссар жасыл аралдай
Омырауы — абат бақ.
Қолдан соққан қамалдай
Ораған тау қабаттап.

Толық

Қарап көріңіз