Өлең, жыр, ақындар

Майдандас досқа хат

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2750
Уа, досым, олпы-солпы сол қалпыммын,
Мен үшін керегі жоқ зор даңқыңның.
Емеспін ефрейтор я сержант,
Өлеңнің қарапайым солдатымын.
Майданның кеткен бір кез оғы жыртып,
Бүгілген саусақтарым, қолым тыртық.
Түндерде тулап соғып тыншымайды,
Жүрегім жыр жолына болып ынтық.
Соғыстың кетсе де еріп суық қары,
Ол күнді жаным әлі үмытпады.
Сырқырап сала берер жаралы қол,
Ойнаса Алатаудың бұлттары.
Бірақ та зырылдаған жүйрік қалам,
Жырымды оятады ұйықтаған.
Кетеді күн еңкейіп бөлмеме кеп,
Қуатты шұғыласын құйып маған.
Демеймін жаралы едім, бітініп ем,
Демеймін барлығын мен бітіріп ем.
Сондықтан түндер бойы ой ұшады,
Бұрқырап темекінің түтінімен.
1956



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Діріл

  • 0
  • 0

Дірілдейді таулардан
Атылып тас бұлақтар.
Дірілдейді жағада
Жайқалып жас құрақтар.

Толық

Қуаныш

  • 0
  • 0

Қыстай жатқан сіресіп,
Аспаннан бір от шығып,
Жаңбырлы жел тұр есіп,
Күн күркіреп, көк шығып.

Толық

Жаңғырық

  • 0
  • 0

Шуылдаған бұлақтардың
Жаңғырығы бар менде.
Шайған дала қыраттарын
Жаңбыр үні бар менде.

Толық

Қарап көріңіз