Өлең, жыр, ақындар

Майдандас досқа хат

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2728
Уа, досым, олпы-солпы сол қалпыммын,
Мен үшін керегі жоқ зор даңқыңның.
Емеспін ефрейтор я сержант,
Өлеңнің қарапайым солдатымын.
Майданның кеткен бір кез оғы жыртып,
Бүгілген саусақтарым, қолым тыртық.
Түндерде тулап соғып тыншымайды,
Жүрегім жыр жолына болып ынтық.
Соғыстың кетсе де еріп суық қары,
Ол күнді жаным әлі үмытпады.
Сырқырап сала берер жаралы қол,
Ойнаса Алатаудың бұлттары.
Бірақ та зырылдаған жүйрік қалам,
Жырымды оятады ұйықтаған.
Кетеді күн еңкейіп бөлмеме кеп,
Қуатты шұғыласын құйып маған.
Демеймін жаралы едім, бітініп ем,
Демеймін барлығын мен бітіріп ем.
Сондықтан түндер бойы ой ұшады,
Бұрқырап темекінің түтінімен.
1956



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көгімде жалғыз сен тұрсаң...

  • 0
  • 0

Көрінген жаңа күн көзі
Түтінге батпай тұра тұр.
Өртемес сені өрт топан
Жұта алмас соққан сұрапыл.

Толық

Күндізгі нөсер

  • 0
  • 0

Көк аспанды сілкілеп,
Күн бұрқанды күркіреп.
Дүниені шайқаған,
Тынды да бір шу қайтадан.

Толық

Жұлдыздар

  • 0
  • 0

Бекер жұлдыз көп деген,
Аңыздар ерте кездегі.
Қарайды мың сан отпенен,
Даланың күлімкөздері.

Толық

Қарап көріңіз