Өлең, жыр, ақындар

Рудный қаласы

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 3510
Жоқ деген бұл даладан етер үміт,
Темірдің алды тауып мекенін жұрт.
Тобылдың жағасына тұра қалды,
Жас қала күмбездері көтеріліп.
Болмайтын бұл арада тау атаулы,
Орнапты ақша таулар ақ отаулы.
Көтеріп болат қолдар қондырғандай,
Қақ жарып ортасынан Ататауды.
Жарылыс екпінінен дала айналып,
Көк түтін көмкереді маңайды алып.
Тұрады таң секілді қала үстінде,
Жалыннан алыс аспан арайланып.
Тот басып, тас боп қатқан тірлік тұнып,
Темірден бір өзгеше тіл ұқтырып.
Әр күні бұл қаланың балқиды отта,
Алдағы мың күндерді шынықтырып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Диқан

  • 0
  • 0

Сорлы түспес бір ғалымнан,
Диқан білер дала жайын.
Айдың қалай туғанынан
Болжар таңғы ауа райын.

Толық

Көкте бұлттар қансырап тұр

  • 0
  • 0

Көкте бұлттар қансырап тұр,
Оқтар жыртып қорғасындай.
Тағы жаңбыр тамшылап тұр,
Сорғалаған көз жасындай.

Толық

Амудария

  • 0
  • 0

Жүзі суық Амудың
Суының да сұр түсі.
Айдынында дауылдың
Сақылдаған күлкісі.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар