Өлең, жыр, ақындар

Рудный қаласы

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 3484
Жоқ деген бұл даладан етер үміт,
Темірдің алды тауып мекенін жұрт.
Тобылдың жағасына тұра қалды,
Жас қала күмбездері көтеріліп.
Болмайтын бұл арада тау атаулы,
Орнапты ақша таулар ақ отаулы.
Көтеріп болат қолдар қондырғандай,
Қақ жарып ортасынан Ататауды.
Жарылыс екпінінен дала айналып,
Көк түтін көмкереді маңайды алып.
Тұрады таң секілді қала үстінде,
Жалыннан алыс аспан арайланып.
Тот басып, тас боп қатқан тірлік тұнып,
Темірден бір өзгеше тіл ұқтырып.
Әр күні бұл қаланың балқиды отта,
Алдағы мың күндерді шынықтырып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Композитор

  • 0
  • 0

(Бақытжанға)
Торлап кеткен бұлттардай ой қабағын, ,
Алған шымыр денесіп жайлап ағын,
Ақ, көгілдір, нарт қызыл сәулелердей

Толық

Өткел

  • 0
  • 0

Жағасында жалаң бас
Жалбыр шашты талдары.
Құмды тілген ақ алмас
Жатыр өткел — Қарғалы.

Толық

Спандияр көбеевтің үйінде

  • 0
  • 0

Хақымыз жоқ секілді,
Ақсуатты аттауға.
— Көзге ілсін бе кемпірді, Түсетұғын қарт бар ма?—
Деп соғары ол анық,

Толық

Қарап көріңіз