Зеренді

Тауың көкке өрлетіп,
Тигізгендей төбемді.
Көліңменен тербетіп,
Көп туғыздың өлеңді.
Көне кітап бетіндей,
Жатқан тарих тас сайын.
Зерендінің көркіндей,
Жас қарағай, жас қайың.
Бір қиырың Жыланды,
Бір қиырың Қошқарбай.
Барлық таудың мұнары,
Басын саған қосқандай.
Толқыныңның келбеті,
Тау түсіндей көк мұнар.
Кең болса да жер беті,
Өзіңдей көл жоқ шығар.
Қарағайдың балтырын,
Қарғып сүйіп алыстан.
Күннің соңғы жалқынын,
Қағып алып жарысқан.
Жасыл толқын Зеренді,
Жасырындың сен неге?
Өзіңдей бір өлеңді,
Құя салдың кеудеме.
* * *
Тұрып алды сорғалап,
Жаңбырлы күндер айықпай.
Жатаған таулар қорғалап,
Жағада шөккен қайықтай.
Қабағын кештей жапты түс,
Күп-күңгірт түнек күнді ұрлап.
Аспаннан жауып ақ күміс,
Түскендей жерге сылдырлап.

---